Life is a journey
Lieve Lezers,
Het is even geleden dat ik van me liet horen.
Weet je het nog, in Maart van dit jaar was ik met Hermien weer in Kenia bij ons project met Kinderen die “lijden” aan Albinisme.
Een aandoening waarbij de kinderen het pigment in de huid, haren en ogen missen.
Een genetische aandoening waarbij beide ouders het gen moeten hebben en niet alle kinderen in het gezin met Albinisme worden geboren.
Het is dus BAD LUCK als je hiermee wordt geboren binnen het gezin, tussen andere broertjes en zusjes die wel zwart zijn.
Hierdoor lopen ze groot gevaar op huidkanker(ook door tekort of geen aanwezigheid van zonnebrandcrème en beschermende kleding).
Ze zien slecht door het gemis aan melanine in de ogen en ervaren problemen op school en dus in de toekomst, mits ze bevoorrecht zijn om te worden voorzien van een aangemeten bril.
Met behulp van de Stichting Sarefat uit Nederland waarbij ik een verzoek heb ingediend voor gerichte hulp aan onze doelgroep kwam het mooie bericht net voor ik in Kenia aankwam dat er een donatie werd gedaan van 5.000 Euro.
Dit geld wordt goed besteed volgens een vooraf ingediend plan.
Uiteindelijk kunnen 20 kinderen met albinisme uit ons gebied worden voorzien van zo’n aangemeten bril en vooruit komen in de toekomst middels onderwijs waarbij zij ook op het schoolbord kunnen kijken en in de leer boeken kunnen duiken, zo fijn!
Een ander deel van de sponsoring is gebruikt om Solarlampen aan te schaffen, licht in de duisternis en veiligheid voor alles, tevens kan in de duister aan school opdrachten worden gewerkt.
20 Wisdomstoves zijn er aangeschaft om de meest arme gezinnen te kunnen helpen, koken door aanzienlijk minder hout te gebruiken en het proces gaat veel sneller en is veilig.
Verder is er een post om de medische rondes te kunnen doen met behulp van een dermatoloog, en om de gezinnen tijdens deze bezoeken te kunnen voorzien van zonnebrandcrème die gedoneerd is aan de Stichting Albinisme in Afrika, zij verzorgen middels sponsorgelden de verscheping naar Tanzania waarna de verspreiding tussen Tanzania, Kenia en Uganda plaats vindt.
Allemaal hele mooie en waardevolle hulp waar wij enorm blij mee zijn.
Tijdens ons bezoek in Maart hebben Hermien en ik dan ook goed uit kunnen delen.
Tevens kochten wij van sponsorgeld water en maismeel waardoor wij de families hierin konden voorzien, het leven is enorm duur geworden, de meest basale levensmiddelen zijn onbetaalbaar geworden en vele gezinnen leven op 1 maaltijd per dag.
Allemaal mooie vorderingen in ons project waar we nog lang mee door willen gaan.
Onze openheid in financiën en het ook kunnen aantonen ( we versturen middels Western Union en dus altijd in te zien) brengt ons nog steeds actieve sponsoren die meeleven met de gezinnen en zo hun hulp voor de families tonen.
In crisis situaties staan er altijd weer velen op die de hulp aanbieden, hoe lastig ik het ook vind om dit dan te vragen…
Nu is dan het moment aangekomen dat Hermien en ik een beroep op jullie willen doen!!
Echte crisis is er nu binnen het gezin van Samson!
Jullie weten het vast nog wel.
Begin Oktober 2022 troffen we Samson 17 jaar oud tijdens ons bezoek aan het project.
Een jaar eerder was hij geopereerd aan huidkanker waarvan hij geheel was genezen, wij wilden graag horen en zien hoe het hem verging en spraken af met hem en zijn vader, niet wetende dat Samson er zo erg aan toe was.
Ze dienden zich aan bij ons hotel en we schrokken ons kapot, een enorme tumor op zijn oog en neus die hij bedekte met een doek omdat het niet was aan te zien.
Goede raad was duur en ik besloot direct de hulp in te roepen van de Hoofd Hals chirurgen in mijn ziekenhuis, Antoni van Leeuwenhoek om hun visie te geven.
Uiteindelijk werd Samson in December 2022 opgenomen in Coast General Hospital in Mombasa.
Er werden veel onderzoeken, CT scan, Bloedonderzoek etc gedaan waarbij Hermen en ik 1100 euro inlegden, maar dat was onze max om het project en ons sponsorgeld waar we zorgvuldig mee om gaan hier niet teveel mee te belasten.
Na 2 weken wachten omdat de goede bloed donor moest worden gevonden werd Samson uiteindelijk half December geopereerd.
Zijn oog werd met omliggend weefsel verwijderd en het weefsel werd voor onderzoek opgestuurd, er ontstond een enorm gat in zijn gezicht.
Wij hadden al aangegeven niet meer financieel in te kunnen staan voor verdere kosten en toen werd na een flinke zoektocht de Mombasa Cement Fabriek bereid gevonden om de verdere ziekenhuiskosten te kunnen betalen.
Specialisten in mijn ziekenhuis boden aan om gratis een gezichtsprothese voor Samson te willen maken, hoe blij waren we met dit aanbod!
Tijdens het verblijf in Maart kon ik scans maken van Samson zijn gezicht die hiervoor nodig waren.
Ook had Samson een plek op zijn neus waarbij wij in December al aangaven dat dit ook meteen tijdens de operatie moest worden meegenomen.
Meermaals drongen we aan bij de dermatoloog dit bespreekbaar te maken.
Helaas is de Keniaanse gezondheidszorg niet de onze en onderlinge samenwerking met specialisten dus niet bespreekbaar, iedereen zijn eigen ding.
Om het verhaal niet langer te maken, er heeft zich een drama voltrokken.
Samson heeft weer een enorme tumor ter plaatse waar het oog zat, de operatie heeft niet het gewenste resultaat bereikt en aan zijn neus was nog steeds niets gedaan na 6!!!!maanden.
Jullie begrijpen hopelijk dat wij enorm boos en bezorgd zijn om Samson zijn toekomst.
Samson EN zijn familie staan in de kou!!
De cement fabriek heeft de sponsoring stopgezet omdat zij geen blanco check wilden geven aan het ziekenhuis om corruptie te voorkomen, en daarop heeft het ziekenhuis Samson grof gezegd buiten de deur gezet.
Zijn vader kon al maanden bijna niet werken omdat hij uren moest reizen om Samson te bezoeken en dat er nog een gezin thuis was waar de moeder voor moest zorgen.
Nog een obstakel is dat het ziekenhuis weigert om een verwijsbrief mee te geven naar Kenyatta Hospital in Nairobi waar ze wel kankerzorg kunnen verlenen, deze kosten zullen na toezegging betaald worden door de National Council Of Persons With a Disability, maar Samson moet er wel terecht komen en dat kan niet zonder verwijsbrief.
Enorme zorgen om Samson die nu met zijn vader bij een oom in Mombasa verblijft omdat het gezin een paar uur reizen van Mombasa woont, ver weg in een lemen hut..
De vader loopt al een week elke dag 2x 15 kilometer naar het ziekenhuis om een verwijsbrief te krijgen die maar niet komt, de mensen hebben geen cent te makken en daarom kan de vader niet de matatu pakken, ook is er vrijwel geen geld voor eten.
Ik heb gisteravond uitgebreid overleg gehad met onze Kwale Albinism Groep.
Morris de optometrist binnen onze groep en Joseph, ook behept met Albinisme hebben Samson en zijn vader gisteren bezocht en zijn enorm geschrokken.
Een vreselijke uitzichtloze situatie, vandaag heeft de groep een ingelast meeting om het te bespreken.
Enkele berichten van Morris:
The dad walks every day 15 kilometers for follow up on the medical reports and has no cash for transport and there is hardly no money for food.
The dad and Samson really appreciate all the support that will be given by your sponsors.
(ik had beloofd mijn best te doen)
Mombasa cement has withdrawn all their services because of getting no good service for Samson in the Hospital ( dit betekend dat de betaling van Mombasa Cement stopte omdat het ziekenhuis geen goede zorg meer leverde die nodig is, tevens willen ze geen blanco check tekenen, begrijpelijk, bang voor corruptie).
Ik heb onze groep gevraagd om wat geld uit het sponsor bedrag van de Sarefat foundation over te maken naar de vader, hij kan dan de bus nemen in plaats van de hele dag te voet onderweg te zijn en er kan wat eten worden aangeschaft.
Onze vraag aan jullie.
Wie wil er alsjeblieft meehelpen om het leven van Samson en zijn familie wat te verlichten?
Hulp om vervoerskosten te kunnen betalen.
Hulp om eten aan te schaffen.
Als…. het ervan komt de reiskosten naar Nairobi te kunnen betalen.
En…. waar we bang voor zijn en rekening mee houden, mocht Samson uiteindelijk komen te overlijden een hulp als bijdrage voor het gezin.
Het is nog zo onzeker wat er de komende tijd gaat gebeuren maar wachten kan niet langer!
De kans op een gezichtsprothese is nu voorlopig geen optie meer.
Ik plaats in een 2e weblog de foto pagina, denk niet dat je 2x hetzelfde bericht ontvangt en mis je dan de foto’s.
Je krijgt dus 2x een email om aan te klikken.
Mocht je al op de verhaal pagina zitten dan kun je op het kopje foto’s klikken.
Het zijn mooie plaatjes van de solar lampen, brillen en wisdom stoves.
De foto’s van Samson plaats ik niet!
Het is te erg en omdat er ook in Kenia mensen zijn die de weblog bekijken wil ik absoluut voorkomen dat deze vreselijke plaatjes viraal gaan.
Natuurlijk deel ik de foto’s wel persoonlijk met je mocht je er behoefte aan hebben om Samson zijn situatie te volgen.
Mocht je mee willen doen dan zal ervoor gezorgd worden dat er met regelmaat geld wordt overgemaakt voor het gezin.
Geen grote bedragen in 1 keer die niet voor de familie zijn te overzien.
We zijn dankbaar voor jullie bijdragen in welke vorm dan ook, elke euro is er een!
Dank voor jullie medeleven door in ieder geval deze noodkreet te lezen!
Bank gegevens:
C.M.Sonder
NL51RABO 0337653712
t.n.v Samson
#BE THE REASON SOMEONE SMILES TODAY#
Carla en Hermien.
Samburuland
Samburu/Mariakani Visit.
Het is zaterdag ochtend 6.00 als de wekker gaat, vandaag bezoeken we onze groepen die het verste weg wonen in Samburu land.
Een werkelijk uitdagende trip, zowel de afstand als de weg er naartoe.
Na een vroeg ontbijdje worden we door Morgan opgepikt, deze week hebben wij een auto geregeld omdat dit ons veel gemak geeft, we zijn daardoor heel flexibel en voorkomen hiermee hogere kosten en ongemak van de Uber.
Public transport is deze week te ingewikkeld en dat zou betekenen dat we sommige groepen niet kunnen bezoeken, en dat is wat wij juist niet willen.
De achterbak van de auto hebben we gisteren tijdens ons bezoek aan Kwale volgeladen met zonnebrandcreme, deze voorraad stond hier opgeslagen.
Onderweg pikken we Christina, een lid van ons team en Jacqueline, de nieuwe dermatoloog in Kwale hospital op, de rest van het team reist met de Matatu via Kinango, een uitdagende reis met hobbels en gaten.
Ondanks dat wij een auto tot onze beschikking hebben is onze reis minstens zo uitdagend.
De file bij de ferrie is groot, er is er maar 1 in de vaart, de andere ligt op het droge, hierdoor staan we zo‘n 1,5 uur in de hitte te wachten.
Vervolgens is Mombasa een chaos, een stad die werkeljk uit zijn voegen barst, de bevolking en het verkeer nemen enorm toe waar het wegen netwerk niet op is berekend.
De aanleg van nieuwe wegen is volop in gang maar borden nerzetten waar je naar toe moet is er niet bij.
Wij belanden in de chaos van Miritini/ Changambe, een en al trekkers die containers vervoeren van en naar de haven, een zandweg met hobbels en kuilen, kortom het schiet niet op.
2 uur later dan gepland komen we verhit aan maar gelukkig heeft het team al voorwerk verricht, de optometristen Almasi en Morris hebben hun werk gedaan en het team heeft al een peptalk gegeven omtrent het gebruik van de zonnebrandcrème, hoe te kleden( lange broek en mouwen) en het gebruik van de hoed.
Ik had onderweg al gebeld met Almasi om te vragen alvast balen met Maismeel, bananen en genoeg water te kopen bij de lokale shops, alle kinderen en volwassenen krijgen een tas met hiern 2 kilo maismeel, water en bananen, de mensen hebben honger en alles is norm duur, hiermee geven we hen een bijdage in de voedsel voorziening.
Bij aankomst stond Mama Mujeni al op wacht, zij is een heel actieve mobiliser in Samburu, kent alle gezinnen met albinisme en is voor ons van grote waarde, een groep van ca 25 kinderen zaten in de schoolbanken te wachten.
Wij stalden alle zonnebrillen, hoedjes, lippenbalms, petjes en gebreide baby mutsjes( de zusters van Bethanie hebben hun best gedaan met breien) uit voor de uitgifte, tevens vulden we voor iedereen een tasje met 2 flessen zonnebrandcrème en 2 lipbalms, voor iedereen 1 tasje met voor hen waardevolle inhoud.
Het team vulde de tassen met het meel, bananen en water.
Ondertussen kwam ook Joash Matonda de 2e dermatoloog aan en konden we door goed teamwork de verloren tijd inhalen.
Bij de mobiliser lieten we een vorraad aan zonnebrandcrème achter om uit te kunnen delen voor hen die er niet waren.
Hierna gingen we door naar Mariakani, de mannen van ons team zaten opgepropt in de auto van de dermatoloog( scheelt reikosten en altijd nog comfortabeler dan in de Matatu).
De Mariakani groep was al gesetteld met de hulp van Robert, 1 van de medewerkers van Kwale Eye Centre, die hier in de buurt woont.
Het vond plaats in de lokale kerk en we werkten vlot door, ook hier ongeveer 25 voornamelijk baby‘s en peuters, volwassenen met Albinisme waren er nauwelijks terwijl juist zij een dermatologische controle nodig hebben, de kleintjes zien er nu nog perfect uit.
De dankbaarheid was groot toen iedereen 2 tassen met inhoud mee kreeg, er kan weer Ugali en Maispap worden gemaakt.
De aanbod van tomaten is enorm, de mensen leven op zeer eenzijdige voeding, groenten is er mondjesmaat verkrijgbaar in de afgelegen gebieden en dit komt voornamelijk door de hitte en het tekort aan water.
We verlieten de kerk aan het einde van ons “optreden” en werden uitgeleide gedaan door de volgende gebruiker van deze ruimte onder het genot van een flinke opzwetende “beat” en muziek, het “feestje” daar kon verder...
De terugweg was evenals de heenreis heet, bumpy roads en weer meer dan een uur in de hitte wachten bij de ferrie, met ons einddoel in zicht strandden we uiteindelijk ook nog eens langs de weg bij Kwale, de auto wilde niet meer........gelukkig werden wij opgepikt maar moest Morgan de auto bewaken tot er hulp kwam.
Uitgewoond, verhit en ietwat uitgedroogd vielen we meteen in de donkerte bij het restaurant aan op het buffet, een goede douche en nachtrust doet wonderen...
Omdat we al wisten van het enorme tekort aan voedsel en de hoge prijzen van mais, allerlei soorten meel, groenten, uien, tomaten en bonen, hebben Hermien en ik besloten om mee te helpen middels ons sponsorgeld met de aanleg van een grote groententuin.
Er zij 2 acres land gehuurd deze week(2 voetbalvelden groot), we laten het machinaal omploegen, kopen 6 kilo zaden en 2 bulk zakken fertilisers, hiermee helpen we samen met de donoren aan het voedsel tekort, er kan 2x geoogst worden in 1 jaar, ons team van 6 personen gaat dit gezamelijk als team onderhouden en uiteindelijk eten hier 6 families met aanhang,oma‘s, opa‘s, broers, zussen, uiteidelijk rond de 80 mensen van mee, tevens kunnen ze bij overschot ook nog verkopen maar dat zal alleen met verse groenten gebeuren, de mais en bonen zijn lang houdbaar.
Grote dank aan de sonsoren!!!
Nu genieten wij de laatste 2 dagen van ons paradijsje met zwembaden en een ligstoel met uitzicht op de zee, RELAXXXXX.
XXCarla
Onderwijs loont
Onderwijs loont.
Het is dinsdag ochtend als we vertrekken naar de Likoni school for the Visual Impared van het Leger des Heils, ofwel slechtziende en blinde kinderen zijn hier op kostschool, evenals een groep van ca 50 kinderen met Albinisme, zij zien ook allemaal slecht.
Ze komen van heinde en verre uit Kenia om hier speciaal ingericht onderwijs te krijgen waaronder braille.
Er bevinden zich slechts 2 van deze scholen in Kenia, 1 in Mombasa, ons werkgebied en 1 in Thika, in de buurt van Nairobi.
De onderwijzers zijn hier zo gedreven om het de kinderen naar de zin te maken.
Op deze school zitten dus Beja, Mbeju, Nzara, Monica, Agnes en Thomas,de kleinste, allen uit 1 familie en levend met Albinisme.
Dit gezin ondersteun ik deels sinds we ze vonden in een heel slechte en armoedige omgeving, de hulpvraag was groot, ze hadden ook nog nooit onderwijs genoten, dit is nu 6 jaar geleden.
Ze worden o.a ondersteund met reisgeld om na de vakantie ook terug te komen op school.
Menig kind wordt thuis gehouden tot het reisgeld er is.
Evenals in Nederland is de brandstof prijs hier enorm gestegen waardoor het vervoer per Matatu busje ook duur is geworden.
6 kinderen halen EN weer terug brengen naar school na de vakantie( ze wonen op 3 uur reisafstand) kost gewoon 75 euro, geld dat de ouders niet hebben of bij elkaar kunnen brengen met het verbouwen van groente, mais etc en de verkoop ervan.
De vader staat vaak in de rij voor een dag baantje, een geluk als je dan wordt uitgekozen om een dag te mogen werken in bv de suiker fabriek.
Ik had in jl. Oktober een tablet mee voor Beja, hij is nu 17 jaar oud en zit in de laatste klas van de lagere school.
Als we hen niet hadden gevonden was er van onderwijs niet veel terecht gekomen.
Via mijn teamleden had ik vernomen dat Beja zo slim was met de computer en ik vroeg toestemming of hij van mij een tablet mocht hebben, de school juichte dit toe en de computerlerares ging er huiswerk op zetten voor de grote vakantie van 10 weken.
Ik kocht er een solar panel incl lamp bij zodat de tablet kan worden opgeladen thuis.
Het gezin woont zonder stroom dus dit was wel nodig.
Tijdens de kerst vakantie, hun grote vakantie van 10 weken, kreeg ik allerlei foto's opgestuurd met Beja op de tablet, zo fijn om te zien dat het werkte!
Op school vroeg ik dinsdag dus naar de vorderingen van Beja met zijn tablet.
De leiding was lovend over zijn kwaliteiten, die waren met sprongen vooruit gegaan, zo fijn om te horen.
Beja vertelde zelf dat het werken met de tablet heel goed ging, met het solar panel was de tablet in 2 uur opgeladen.
Ik vroeg of Beja in Januari 2024 naar de secundairy school gaat op hetzelfde terrein.
Nee!! zeiden Elizabeth de directrice en Amina de waarnemend, hij gaat naar Thika bij Nairobi, hun andere school.
Mijn verbazing was groot, WHY?, naar Thika!, het halve land doorkruizen voor onderwijs dat hij ook op deze school kan krijgen.
Toen kwam het goede nieuws.
In Kenia wordt het laatste jaar, ook op de lagere school, afgesloten met examens gedurende het hele jaar, alle punten tellen mee.
Beja heeft nu 350 punten op A niveau(hoogste niveau).
De 3 beste leerlingen op deze school van vorig jaar
haalden minder punten, maar omdat zij de beste 3 waren worden ze nu door de Equity bank gesponsord en krijgen een scolarship van 4 jaar betaald, dus ze worden door deze bank gesponsord om de middelbare school te volgen.
Dit was een heel mooi bericht.
Beja gedijt goed onder eensgezinden die ook slim zijn en heeft deze prikkels nodig om op niveau te blijven," he needs to be pushed " werd er geroepen.
Volgens de beide dames is de kans heel groot als Beja nu zo blijft presteren dat ook hij komend jaar gesponsord zijn secundary school kan volgen.
Ik werd zo blij van deze boodschap, hij kwam van niets, werd gevonden en geholpen, mede door vele donoren om op school te komen en te blijven, ik leg mede bij voor de reiskosten met soms een enkele sponsor hiervoor, en voorzie het gezin van de nodige steun.
Ik sprak hierover met Beja in het bijzijn van de leiding, 't is een echte tiener geworden, zo goed om te zien dat hij zo is gegroeid, zowel in de lengte als mentaal.
Ik deed hem een belofte dat als hij zo verder blijft presteren dit jaar, en wordt verkozen om met sponsorship de middelbare school te starten, dat ik hem dan sponsor met een nieuwe laptop en smartphone.
Deze boodschap deed hem goed, ik ga het nauw volgen dit jaar!
De hele clan van 6 verblijdde ik met kleurboeken en allerlei andere materialen, tevens kregen ze allemaal een tas van 1 van de donoren.
Ik toog met hen naar de cashier om 50 euro zakgeld af te geven, dat hebben ze verdient.
Nu mogen ze iedere dag 20 cent halen en een snoepje kopen in de kantine, net als alle andere kinderen, een soort zakgeld.
Ik bleef geloven in de kansen voor dit gezin, stap voor stap kleine succesjes.
Education is a Human Right schreef ik een tijd geleden, zo is het!
Wil je helpen met schoolgeld ( voel je tot niets verplicht!).
C.Sonder
NL51RABO0337653712
O.v.v schoolgeld.
Education is a Human Right.
Kijk ze eens stralen!
Beja, Monica, Nzara, Mbeju, Agnes en Thomas, variërend in de leeftijd van 7 tot 17 jaar en allemaal uit 1 familie.
Ze zijn in Januari weer naar school gegaan, Likoni school For the Visual Impared, een kostschool van het Leger des Heils in Likoni, Mombasa waar een grote groep met kinderen met Albinisme huist.
Ik ben blij dat ik een 1e deel van het schoolgeld over heb kunnen maken dankzij een aantal lieve sponsoren, bijna 700 euro(zie foto pagina).
Hoe nu verder...
Het schoolgeld is overall in Kenia enorm gestegen, ouders zijn radeloos, het lijkt erop dat scholing alleen voor de rijken is weggelegd.
Een bijstand van de overheid wordt slechts sporadisch gehonoreerd.
Dat wordt weer heel veel jam maken dit jaar, maar alleen daarmee red ik het niet.
Ons project gaat gewoon door want zoals jullie al hadden gelezen is Samson zijn oog kwijtgeraakt door kanker, er was geen geld voor het ziekenhuis.
Hij is in December geopereerd en ligt er nog steeds.
Hermien en ik hebben onze bijdrage ervoor geleverd (1100 euro), het ligt nu verder bij andere lokale well wishers.
Maybe miracles happen hoorde ik, ik heb er een zwaar hoofd in want in Kenia gaat niets zomaar!
Afgelopen Zaterdag zijn Almasi en Hamisi op bezoek geweest bij Samson in het ziekenhuis, ik had geld over gemaakt om hem en zijn familie een solarlamp te kunnen geven, goed licht en veiligheid is nu een eerste vereiste thuis bij Samson.
Er gloort wel hoop op een prothese voor Samson, met hulp van het AVL, maar dan moet eerst de wond genezen zijn en dat duurt nog wel even.
Dan is er een 3D scan nodig om de prothese custom made te maken, deze kosten(150 euro) zijn al vooruit betaald door een lieve volger en haar man, het geld ligt in een enveloppe klaar tot het zover is.
Wat ik hiermee wil zeggen is dat de cancer screening prioriteit 1 is en daar gaan wij mee door middels ons project.
Met de dermatoloog op ronde in de bush, naar de groepen, creating awareness, zonnebrandcrème, hoeden , zonnebrillen en meer en dan hopen dat zulke excessen als Samson in een vroeg stadium ontdekt wordt.
Daar gaat het geld van de Jam productie voor gebruikt worden.
Wil jij meehelpen die blije 6 op school te houden?
Alleen zo komen zij verder, leren in een veilig klimaat en hopen op een toekomst waarin zij ook mee kunnen doen.
18 Maart vertrek ik weer met Hermien, onze koffers zitten al bijna vol.
Likonischool wordt bezocht, ik ga met Beja zijn ervaring bespreken die hij heeft met de gedoneerde tablet van afgelopen Oktober.
Een tas vol met spel materialen gaan er dan mee, leuk om in het weekend de tijd mee te vullen voor de kids.
We gaan weer op dermatologische ronde met ons team, Mariakani en Samburu worden bezocht.
Kwale eye gaat een heel mooie verrassing ontvangen, evenals ons team.
Hierover kan ik pas vertellen als we er zijn, maar dat er soms Miracles gebeuren is toch echt waar!!
STAY TUNED!
XXX Carla
Mocht je willen meehelpen om schoolgeld te sparen, alle kleine beetjes helpen!
NL51RABO0337653712
t.n.v. C.Sonder
o.v.v Schoolgeld 2023.
Another New Year
Lieve vrienden,
Een nieuw jaar, en plannen zijn er alweer volop.
Plannen die een vervolg zijn op het laatste bezoek in Oktober j.l.
Wat hebben de mensen het zwaar, voedsel tekorten, maar geld voor 1 maaltijd per dag, cooking oil die je nodig hebt bij het koken, de prijzen zijn sky high, en wat doe je dan. Zeep, desinfectie middelen, zo belangrijk om hopelijk gezond te blijven.
Ik overdenk wat gedachtenspinsels en opmerkingen die er soms zomaar langskomen vanwaar dan ook.
Een druppel op de gloeiende plaat, wat je niet ziet is er niet, hier is het ook moeilijk..... soms geef ik tekst en uitleg, soms denk ik laat maar waaien, hier steek ik geen energie in.
Aan de foto's die in een apart bericht zijn geplaatst is te zien dat gerichte hulp wel zeker bijdraagt tot een beter leven.
De donaties voor Solar lampen, wat een vreugde om de foto's te zien die ik kreeg van de familie.
Ze kosten ca 40 euro en geven licht en energie middels het zonnepaneel dat erbij hoort.
De kinderen kunnen tijdens vakantie huiswerk maken en er is licht in de duisternis, oprechte vreugde heerste er, temeer omdat met het solar panel dat erbij hoort de telefoon kan worden opgeladen, tevens is het veiliger om bij licht te koken.
Ook zijn de tablets die ik mee had als donaties zo goed terecht gekomen en die kunnen hiermee ook worden opgeladen.
Beja kan nu tijdens vakantie huiswerk maken wat de school prestatie alleen maar kan verbeteren, het is ze zo gegund.
Oprecht waar en geluk voor je geld en je geeft een kind de kans om verder te komen door scholing te bieden.
Almasi kwam 2 weken geleden met een gericht verzoek.
Misschien kunnen jullie het je nog herinneren.
Tijdens het begin van de Corona crisis hebben we met velen van jullie families met Albinisme kunnen voorzien van zaden en bijbehorende artikelen om te kunnen boeren op kleine schaal.
Aardappelen, Sukuma wiki, tomaten en meer werd er verbouwd.
Bij de ene familie ging het beter dan bij de andere, mede doordat een deel water binnen het bereik heeft.
Juist voor de gezinnen die het zo goed in de vingers hebben, en hebben bewezen goed te kunnen verbouwen en de skills ervoor hebben, juist voor hen willen we weer de voedselketen versterken door hen te voorzien van nieuwe zaden, voor 25 euro voorzie je een familie die er dan maanden van kan eten als er geoogst gaat worden. De hele familie kan hiervan mee eten, dat is echt gerichte hulp!
De Wisdom stoves, er zijn er nog een paar die verstrekt moeten worden, het is mond op mond reclame, families bellen of ze ook mee mogen delen, voor 35 euro koken ze veilig en verbruiken minder brandstof zoals hout of kooltjes.
Zonnebrandcrème, hoeden en lippenbalms, zo belangrijk voor het welzijn van onze kids.
Dan bewijst maar weer hoe belangrijk het is.
Samson had geen goede toegang tot zonnebrandcrème en heeft mede hierdoor, en de felle zon op de intens witte huid vreselijke tumoren ontwikkeld.
Door middel van een deel van ons budget is hij pas geleden geopereerd, het oog moest eruit, een vreselijke wond heeft hij, geloof me maar.
Hoe het afloopt.....we pray to God, zegt Joash Matonda de dermatoloog, foto's plaats ik niet, die zijn te erg.
Hermien en ik hebben er 1100 euro aan verspijkert, scans, bloed transfusie, reisgeld, operatie, pathologie onderzoek, ziekenhuis rekening.
Onze max is bereikt in het meebetalen aan de rekening, wij willen ons project hier verder niet financieel mee belasten, dit is te groots.
Duidelijkheid hebben we gegeven, hoop blijft op genezing.......
18 Maart vertrek ik weer met Hermien, wij gaan door, reizen en verblijven op eigen kosten, sponsorgeld , daar wordt veilig mee omgesprongen.
We hebben middels de hulp van velen van jullie al zoveel moois bereikt.
Mocht je mee willen doen voor een Solarlamp, zaden pakket, screeningskamp met behulp van de Dermatoloog, schoolgeld.
Alle kleine beetjes maken het mogelijk, vele druppels laten een emmer overlopen, gelukkig maar.
De vele aangekochte engeltjes en jam, het heeft zijn nut bewezen, weer 1 kind hierdoor naar school!
Ik kan eind Januari als de Keniaanse schoolvakantie om is weer 700 euro overmaken.
#onderwijs#geeft#toekomst
Zaden#groenten#geen lege buik.
Wij willen onze groep weer laten stralen, de gedachte dat er ver weg iemand om hen geeft, zegt het voort.
Bekijk vooral ook de foto pagina ter illustratie!
Carla.
NL51RABO0337653712
t.n.v C.Sonder
o.v.v Albinisme 2023
Het leven is "soms" een feestje.
Na een relaxte dag zondag staan we maandag weer vroeg in de startblokken.
De tuinman van het complex kijkt met verbijstering naar de lading koffers die bij de trap staan, we hebbben 2 auto's geregeld om ons naar de zuidkust te laten brengen, anders past het er gewoonweg niet in.
Dennis en Morgan, onze chauffeurs weten met passen en meten de hele boel aan boord te krijgen.
Hermien gaat met alle koffers alvast naar ons 2e onderkomen en ik vertrek met Anneke en Mieneke naar de Likonischool for the Visually Impared waar ca 45 kinderen met Albinisme wonen en 100 kinderen die blind en slecht ziend zijn, het is een kostschool van het Leger des Heils, en ze gaan alleen met vakantie naar huis.
De rit naar de ferrie is voorspoedig en na een uur belanden we op de school.
Het is een hartelijke welkomst, na 3 jaar zijn Amina de waarneemster, en Elizabeth de deputy blij me weer te zien.
It took to long werd er geroepen, we missed you, happy to see you again.
De grote koffer werd weer uit de auto getakeld en naar het kantoor versleept, wat neemt een mens toch allemaal mee!
Beja, de oudste jongen, 1 van de 6 kinderen met albinisme uit het gezin, hoe zwaar kun je het hebben als ouders, komt op me af.
Wat is hij gegroeid in de 3 jaar, zowel in lengte als in zelfverzekerdheid, be welcome riep hij, glad to see.
Ik was zo verbaasd, 3 jaar geleden keek hij naar de grond en kon ik geen gesprek aanknopen, nu is hij echt vrij geworden.
Nadat alle kinderen met Albinisme uit de klassen werden gehaald begon het feestje.
Er was een mooi betonnen plateau gemaakt waar iedereen graag op de foto wilde en daarna ging de koffer open.
Alle kinderen mochten zelf een zonnebril uitzoeken en dat was een grote grabbelton, zo leuk om te zien!
Er werd gepast, foto's gemaakt hoe ze stonden, weer geruild, twijfelen of hij echt wel leuk was, weer ruilen, echt zo mooi om te zien!
Hierna kreeg iedereen een fles zonnebrandcreme, de zomervakantie begint over een maand en dan zijn ze 8 weken thuis, we waren dus mooi op tijd, ook de lippenbalms werden in dank aanvaard.
Hierna werd er gezongen, deze school heeft enkele jaren geleden met een landelijk muziek concours de 1e prijs gewonnen, de school werd toen verrast met een schoolbus, wat een feest was dat, dus wij wilden weleens horen hoe mooi ze konden zingen.
Hierna ging iedereen weer naar de klas terug en had ik nog een ontmoeting met de 6 kinderen van het gezin die ik deels ondersteun en de leiding van de school, EN de computer onderwijzer.
Ik had van tevoren al met de leiding contact gehad omdat ik een IPad en tablet gedoneerd heb gekregen van collega's uit het ziekenhuis en ik 1 van deze aan Beja wilde geven, dit werd vanuit de school toegejuicht, de computerlerares gaat hem helpen om er mee te werken, met de computer kan hij al goed omgaan dus dat komt helemaal goed.
Beja glunderde van trots, wat een cadeau, onbetaalbaar!
Wat hij nog niet weet is dat ik voor het gezin een smartphone mee heb dus dan is op internet komen als je in de bush woont een stuk makkelijker.
Tevens krijgt het gezin deze week een zonnepaneel met lamp en snoer waar allerlei verschillende devices mee kunnen worden opgeladen, het leven gaat hen een stukje makkelijker gemaakt worden.
Dan hoeft Beja tijdens de grote vakantie van 8 weken niet meer een uur naar het dorp te lopen om de school laptop op te laden maar kan hij met de tablet cq Ipad werken die door het zonnepaneel wordt opgeladen.
Het kan zijn prestaties alleen maar naar een hoger niveau brengen, de kinderen van dit gezin vonden we ca 6 jaar geleden en ze hadden nog nooit onderwijs gehad, de andere device die over blijft is een donatie voor de school.
Na nog wat cadeautjes en schoenen voor de 6 vertrokken we weer.
Voor ik in de auto kon stappen klampte Beja me nog aan, We have no pocket money zei hij, ik was stomverbaasd, ten eerste omdat hij dit zo vrij uit durfde te zeggen en ten tweede omdat ik er nog nooit van had gehoord dat dit mocht.
Ik ging navraag doen en toen bleek dat de kinderen iedere dag voor 20 cent iets in de kantine mogen kopen, zij hadden nog nooit zakgeld gekregen in al die jaren.
Gelukkig kon ik dit tot de vakantie regelen en het geld werd door de administratie in ontvangst genomen.
De kinderen mogen er iedere dag dus 20 cent halen en iets naar hun zin kopen, een klein gebaar maar een grote impact!
Toen werd het tijd om te gaan, wat een feestje was het!
Lunga Lunga was dinsdag aan de beurt voor een outreach.
Het is ver weg gelegen tegen de Tanzaniaanse grens aangeplakt, een rit van 1,5 uur waarbij we door Morgan de chauffeur van gisteren werden gereden.
Openbaar vervoer ernaar toe is geen doen, ten eerste omdat we veel materialen mee hebben en ten tweede omdat dit niet in de matatu kan en dat willen we nu ook niet meer, we zijn toch wat voorzichtig geworden en pakken eerder een tuk tuk voor de kleine ritjes of een Uber voor de langere ritten.
De rit is mooi, we passeren velden vol met mais, suiker riet stengels, de suiker fabriek waarbij mensen 's morgens vroeg in de rij staan in de hoop uitgekozen te worden voor een dag baantje.
Het leven is momenteel heel zwaar, vervoerskosten zijn verdubbeld evenals alle levens onderhoud, geld voor eten is er in deze regio gewoonweg bijna niet, de banen liggen niet voor het opschepen ofwel, ze zijn er niet!
Dan belanden we in Lunga Lunga, de route beschrijving is meer een cryptische omschrijving, 2e struik rechts, dan het 3e paadje, bij de grote boom rechtdoor, het is gokken en na 3 jaar komt niet alles me meer bekend voor .
De weg vragen is gedoemd om te mislukken want richtingsgevoel hebben Kenianen echt niet.
Maar.... we zijn aangekomen, de tam tam heeft gewerkt en er wacht ons een groep van 10 kinderen en Jong volwassenen.
Je zult denken 10 in zo'n grote regio en daar reis je 1,5 uur voor, ja dat doen we graag omdat we weten dat deze regio het het zwaarst heeft in Kenia en vaak wordt vergeten en over geslagen omdat het in een verre uithoek ligt.
Het is zo enorm heet, gort droog en arm, vele ouders met kinderen met albinisme waren er niet, het geld voor de reis is er niet en als je al bijna geen eten kunt kopen dan ga je zeker niet met je kind op pad.
We hielden in het plaatselijke schooltje van 2 klas lokalen onze bijeenkomst, Joash, de dermatoloog was ook weer present en na aankomst struinden we over allerlei geitenpaadjes naar onze groep.
Welkom werden we geheten door de onderwijzer, Emanuel, een man met hart voor de kinderen, hij gaf les in het lokaaltje ernaast.
Wij begonnen weer met ons ritueel van de brilletjes, cremes, lippenbalms en hoedjes.
Sommige ouders hadden er een lange weg voor afgelegd, te voet.
Joash de dermatoloog controleerde alle kinderen op huidafwijkingen.
Somber en soms wat apatisch kijken ze je aan, het leven is hier echt geen feestje en er heerst honger.
Ik ging op pad met Morris de optometrist van Kwale Eye Hospital en Morgan de chauffeur.
We reden naar de markt en ik kocht er flesjes limonade voor iedereen, heerlijke Mhambra's( soort luchtige oliebol) een zak met 68 stuks, en heerlijke chapati's, tevens een enorme baal mais meel, dank je wel lieve sponsor!
Terug gekomen was iedereen voorzien van alle benodigde artikelen en hadden een mooie zonnebril uitgezocht.
Er werd aangevallen op het eten en in een mum waren alle Mhambra's op, toen de chapati's rondgingen verdwenen die in menig tas, vast om thuis aan een hongerig familielid te geven.
Een voorraad brilletjes, creme en maismeel lieten we achter voor de gezinnen die alsnog aan komen waaien als het ze lukt, ook dan krijgen zij hun deel aangerijkt.
Tenslotte kreeg ieder gezin 2 kilo maismeel mee, een kilo extra want de mensen hebben het hier echt zwaar.
We bliezen er nog ballonnen op om er toch een klein feestje van te maken.
De weg terug naar Diani bespraken we deze bijeenkomst, Morgan, de chauffeur, zelf een jongeman die toen hij 5 jaar was werd verlaten door zijn ouders was onder de indruk, hij hielp ons zo goed mee.
Tja, het leven is hard maar het kan nog altijd slechter was zijn motto.
Mocht je nog willen ondersteunen, het kan nog steeds.
Assante, Carla
(NL51RABO0337653712 t.n.v. C.Sonder o.v.v Albinisme 2022)
P.S, bekijk ook de video uit Lunga Lunga als je dat leuk vind, klik dan op video!