Samburu/Mariakani Visit.

Het is zaterdag ochtend 6.00 als de wekker gaat, vandaag bezoeken we onze groepen die het verste weg wonen in Samburu land.

Een werkelijk uitdagende trip, zowel de afstand als de weg er naartoe.

Na een vroeg ontbijdje worden we door Morgan opgepikt, deze week hebben wij een auto geregeld omdat dit ons veel gemak geeft, we zijn daardoor heel flexibel en voorkomen hiermee hogere kosten en ongemak van de Uber.

Public transport is deze week te ingewikkeld en dat zou betekenen dat we sommige groepen niet kunnen bezoeken, en dat is wat wij juist niet willen.

De achterbak van de auto hebben we gisteren tijdens ons bezoek aan Kwale volgeladen met zonnebrandcreme, deze voorraad stond hier opgeslagen.

Onderweg pikken we Christina, een lid van ons team en Jacqueline, de nieuwe dermatoloog in Kwale hospital op, de rest van het team reist met de Matatu via Kinango, een uitdagende reis met hobbels en gaten.

Ondanks dat wij een auto tot onze beschikking hebben is onze reis minstens zo uitdagend.

De file bij de ferrie is groot, er is er maar 1 in de vaart, de andere ligt op het droge, hierdoor staan we zo‘n 1,5 uur in de hitte te wachten.

Vervolgens is Mombasa een chaos, een stad die werkeljk uit zijn voegen barst, de bevolking en het verkeer nemen enorm toe waar het wegen netwerk niet op is berekend.

De aanleg van nieuwe wegen is volop in gang maar borden nerzetten waar je naar toe moet is er niet bij.

Wij belanden in de chaos van Miritini/ Changambe, een en al trekkers die containers vervoeren van en naar de haven, een zandweg met hobbels en kuilen, kortom het schiet niet op.

2 uur later dan gepland komen we verhit aan maar gelukkig heeft het team al voorwerk verricht, de optometristen Almasi en Morris hebben hun werk gedaan en het team heeft al een peptalk gegeven omtrent het gebruik van de zonnebrandcrème, hoe te kleden( lange broek en mouwen) en het gebruik van de hoed.

Ik had onderweg al gebeld met Almasi om te vragen alvast balen met Maismeel, bananen en genoeg water te kopen bij de lokale shops, alle kinderen en volwassenen krijgen een tas met hiern 2 kilo maismeel, water en bananen, de mensen hebben honger en alles is norm duur, hiermee geven we hen een bijdage in de voedsel voorziening.

Bij aankomst stond Mama Mujeni al op wacht, zij is een heel actieve mobiliser in Samburu, kent alle gezinnen met albinisme en is voor ons van grote waarde, een groep van ca 25 kinderen zaten in de schoolbanken te wachten.

Wij stalden alle zonnebrillen, hoedjes, lippenbalms, petjes en gebreide baby mutsjes( de zusters van Bethanie hebben hun best gedaan met breien) uit voor de uitgifte, tevens vulden we voor iedereen een tasje met 2 flessen zonnebrandcrème en 2 lipbalms, voor iedereen 1 tasje met voor hen waardevolle inhoud.

Het team vulde de tassen met het meel, bananen en water.

Ondertussen kwam ook Joash Matonda de 2e dermatoloog aan en konden we door goed teamwork de verloren tijd inhalen.

Bij de mobiliser lieten we een vorraad aan zonnebrandcrème achter om uit te kunnen delen voor hen die er niet waren.

Hierna gingen we door naar Mariakani, de mannen van ons team zaten opgepropt in de auto van de dermatoloog( scheelt reikosten en altijd nog comfortabeler dan in de Matatu).

De Mariakani groep was al gesetteld met de hulp van Robert, 1 van de medewerkers van Kwale Eye Centre, die hier in de buurt woont.

Het vond plaats in de lokale kerk en we werkten vlot door, ook hier ongeveer 25 voornamelijk baby‘s en peuters, volwassenen met Albinisme waren er nauwelijks terwijl juist zij een dermatologische controle nodig hebben, de kleintjes zien er nu nog perfect uit.

De dankbaarheid was groot toen iedereen 2 tassen met inhoud mee kreeg, er kan weer Ugali en Maispap worden gemaakt.

De aanbod van tomaten is enorm, de mensen leven op zeer eenzijdige voeding, groenten is er mondjesmaat verkrijgbaar in de afgelegen gebieden en dit komt voornamelijk door de hitte en het tekort aan water.

We verlieten de kerk aan het einde van ons “optreden” en werden uitgeleide gedaan door de volgende gebruiker van deze ruimte onder het genot van een flinke opzwetende “beat” en muziek, het “feestje” daar kon verder...

De terugweg was evenals de heenreis heet, bumpy roads en weer meer dan een uur in de hitte wachten bij de ferrie, met ons einddoel in zicht strandden we uiteindelijk ook nog eens langs de weg bij Kwale, de auto wilde niet meer........gelukkig werden wij opgepikt maar moest Morgan de auto bewaken tot er hulp kwam.

Uitgewoond, verhit en ietwat uitgedroogd vielen we meteen in de donkerte bij het restaurant aan op het buffet, een goede douche en nachtrust doet wonderen...

Omdat we al wisten van het enorme tekort aan voedsel en de hoge prijzen van mais, allerlei soorten meel, groenten, uien, tomaten en bonen, hebben Hermien en ik besloten om mee te helpen middels ons sponsorgeld met de aanleg van een grote groententuin.

Er zij 2 acres land gehuurd deze week(2 voetbalvelden groot), we laten het machinaal omploegen, kopen 6 kilo zaden en 2 bulk zakken fertilisers, hiermee helpen we samen met de donoren aan het voedsel tekort, er kan 2x geoogst worden in 1 jaar, ons team van 6 personen gaat dit gezamelijk als team onderhouden en uiteindelijk eten hier 6 families met aanhang,oma‘s, opa‘s, broers, zussen, uiteidelijk rond de 80 mensen van mee, tevens kunnen ze bij overschot ook nog verkopen maar dat zal alleen met verse groenten gebeuren, de mais en bonen zijn lang houdbaar.

Grote dank aan de sonsoren!!!

Nu genieten wij de laatste 2 dagen van ons paradijsje met zwembaden en een ligstoel met uitzicht op de zee, RELAXXXXX.

XXCarla