Vrijdag avond, de Mobile is done.

Wat hebben we mooie dagen gehad.

Het was lang, zwaar, soms emotioneel.

De gedachten schieten alle kanten op.

De Lunga Lunga Albino kids houden ons bezig.

Ik wilde geen loze beloftes geven maar wel een helpende hand toereiken.

De belofte om hierover na te denken gaf enige rust bij de ouders.

Wanhopige vaders die vragen een goede plek voor hun kinderen te vinden.

Plezier op school, niet worden gepest, niet anders zijn dan andere kinderen.

En vooral je veilig voelen.

FIND A SAFE PLACE FOR THEM, de vader smeekte me hierom.

Wat kun je doen?

Het is zaterdag ochtend, na een ietwat onrustige nacht liggen we om 7 uur in zee te dobberen.

Mooie vergezichten, een mooie blauwe zee, het strand ligt bezaaid met zeewier, het is hoogtij.

De dag brengen we rustig door, onze weblog schrijven,overdenken wat we allemaal hebben beleefd.

We brainstormen wat de mogelijkheden zouden kunnen zijn.

De agenda loopt al weer vol en het gevoel al veel langer hier te zijn.

Op zondag banjeren we langs de zee, we schudden souvenier verkopers van ons af, het hoofd is alweer wat rustiger en Hermien en ik kunnen weer nadenken en plannen beramen.

Het is maandagochtend als we met de tuk tuk naar Kwale Eye Hospital vertrekken.

Het is druk op de weg, de wind wappert door de haren en we zoeven langs mooie plaatjes.

Ruisende palmbomen, stapels kokosnoten liggen er langs de weg.

Het is redelijk groen en vele veldjes worden omgeploegd voor een nieuwe aanwas van de locale groente Sukuma Wiki.

Een soort fijn gesneden andijvie is het, bereid met een uitje en fijn gesneden tomaat, zo lekker.

De aankomst in de kliniek is aller hartelijkst, you are here again!

Lachende gezichten van het team en ze zijn oprecht blij ons te zien.

De zonnebrillen, Albino boeken en speciaal gedrukte Albino posters worden met open armen ontvangen.

Almasi, de albino coördinator, een man met een missie en oeverloze liefde voor de Albino kids is ook in de kliniek.

We bespreken uitgebreid de 6 Albino kids die we in een vreselijke staat aantroffen.

Ik laat de foto's zien en ook Almasi schrikt hiervan.

De oudste jongen ken ik zegt hij, het is een slimme jongen.

Hermien en ik ontvouwen onze plannen waar we het weekend zo over hebben nagedacht.

Almasi glimlacht, is blij met ons, You Never Stop roept hij ons toe.

Dan weer op doorreis naar de Likoni school for the Blinds.

Hier hebben wij een afspraak met Elizabeth de directrice.

Hier strompelen we binnen, beladen met onze weekend tassen.

De portier neemt ze gauw over en we voelen ons zweven, vol zelfvertrouwen.

Come in my friends, een breed glimlachende Elizabeth omarmt ons, als of ons laatste bezoek in Maart pas vorige week was.

Dan komt ook de waarneemster Emina erbij.

Ik vertel over onze belevenissen, de vreselijke staat waarin de kinderen zich bevinden.

De beide dames zijn ontzet, de foto's spreken boekdelen.

Let them come, these are our children!

Hermien en ik schieten vol, de kracht en liefde voor de kinderen spat er ook bij hen af.

Dit hadden we gehoopt maar niet verwacht.

School Fees, Uniforms, Money roepen wij...

Wij hadden al de strubbelingen van te voren bedacht waarom het niet zou lukken.

De bureaucratie is ook hier in Kenia volop aanwezig.

Ons plan lag al klaar en komt nu ten uitvoer?

Hermien en ik hebben enkele foto's via Watsapp gedeeld met een groepje mensen.

Onze zorg voor de kinderen...

De telefoon stond roodgloeiend en er is zo'n mooi resultaat uit voort gekomen.

De bodem van de sponsor pot wordt weer rijkelijk gevuld, we zijn hier zo blij mee.

Zondag vertrekt Josphat, de coördinator van de Albinism Care Foundation Mombasa naar Lunga Lunga, minstens 3 uur reizen, overnacht er, spreekt met de ouders.

Maandag ochtend komen de 4 oudste kids met vaders en Josphat als begeleider naar de Likoni school for the Blinds.

De kinderen kunnen de sfeer proeven, andere albino kids ontmoeten, de kat uit de boom kijken.

Ze worden getest en een beetje opgepoetst en overnachten met elkaar op de school.

Zij gaan dan dinsdag weer terug naar huis.

Dan gaat hierna de administratieve molen draaien en kunnen de kinderen vanaf Januari, als het nieuwe schooljaar begint hier naar school.

Morgen gaan Hermien en ik naar de markt, 2e hands kleding kopen voor de kinderen, een overhemd voor de vaders, zo kunnen zij een beetje fatsoenlijk gekleed hier naar toe komen.

Dit alles dankzij jullie bijdrage na onze oproep.

Dan komen tot slot alle albino kids bij elkaar, krijgen van ons meegenomen hoedjes, lippen balsem en zonnebrillen.

We worden toegezongen, Be Welcome My Friends!

Een warm welkom zal er komende maandag ook voor “onze” kinderen zijn, hoe mooi is dat!

Assante Carla.