Na een relaxte dag zondag staan we maandag weer vroeg in de startblokken.

De tuinman van het complex kijkt met verbijstering naar de lading koffers die bij de trap staan, we hebbben 2 auto's geregeld om ons naar de zuidkust te laten brengen, anders past het er gewoonweg niet in.

Dennis en Morgan, onze chauffeurs weten met passen en meten de hele boel aan boord te krijgen.

Hermien gaat met alle koffers alvast naar ons 2e onderkomen en ik vertrek met Anneke en Mieneke naar de Likonischool for the Visually Impared waar ca 45 kinderen met Albinisme wonen en 100 kinderen die blind en slecht ziend zijn, het is een kostschool van het Leger des Heils, en ze gaan alleen met vakantie naar huis.

De rit naar de ferrie is voorspoedig en na een uur belanden we op de school.

Het is een hartelijke welkomst, na 3 jaar zijn Amina de waarneemster, en Elizabeth de deputy blij me weer te zien.

It took to long werd er geroepen, we missed you, happy to see you again.

De grote koffer werd weer uit de auto getakeld en naar het kantoor versleept, wat neemt een mens toch allemaal mee!

Beja, de oudste jongen, 1 van de 6 kinderen met albinisme uit het gezin, hoe zwaar kun je het hebben als ouders, komt op me af.

Wat is hij gegroeid in de 3 jaar, zowel in lengte als in zelfverzekerdheid, be welcome riep hij, glad to see.

Ik was zo verbaasd, 3 jaar geleden keek hij naar de grond en kon ik geen gesprek aanknopen, nu is hij echt vrij geworden.

Nadat alle kinderen met Albinisme uit de klassen werden gehaald begon het feestje.

Er was een mooi betonnen plateau gemaakt waar iedereen graag op de foto wilde en daarna ging de koffer open.

Alle kinderen mochten zelf een zonnebril uitzoeken en dat was een grote grabbelton, zo leuk om te zien!

Er werd gepast, foto's gemaakt hoe ze stonden, weer geruild, twijfelen of hij echt wel leuk was, weer ruilen, echt zo mooi om te zien!

Hierna kreeg iedereen een fles zonnebrandcreme, de zomervakantie begint over een maand en dan zijn ze 8 weken thuis, we waren dus mooi op tijd, ook de lippenbalms werden in dank aanvaard.

Hierna werd er gezongen, deze school heeft enkele jaren geleden met een landelijk muziek concours de 1e prijs gewonnen, de school werd toen verrast met een schoolbus, wat een feest was dat, dus wij wilden weleens horen hoe mooi ze konden zingen.

Hierna ging iedereen weer naar de klas terug en had ik nog een ontmoeting met de 6 kinderen van het gezin die ik deels ondersteun en de leiding van de school, EN de computer onderwijzer.

Ik had van tevoren al met de leiding contact gehad omdat ik een IPad en tablet gedoneerd heb gekregen van collega's uit het ziekenhuis en ik 1 van deze aan Beja wilde geven, dit werd vanuit de school toegejuicht, de computerlerares gaat hem helpen om er mee te werken, met de computer kan hij al goed omgaan dus dat komt helemaal goed.

Beja glunderde van trots, wat een cadeau, onbetaalbaar!

Wat hij nog niet weet is dat ik voor het gezin een smartphone mee heb dus dan is op internet komen als je in de bush woont een stuk makkelijker.

Tevens krijgt het gezin deze week een zonnepaneel met lamp en snoer waar allerlei verschillende devices mee kunnen worden opgeladen, het leven gaat hen een stukje makkelijker gemaakt worden.

Dan hoeft Beja tijdens de grote vakantie van 8 weken niet meer een uur naar het dorp te lopen om de school laptop op te laden maar kan hij met de tablet cq Ipad werken die door het zonnepaneel wordt opgeladen.

Het kan zijn prestaties alleen maar naar een hoger niveau brengen, de kinderen van dit gezin vonden we ca 6 jaar geleden en ze hadden nog nooit onderwijs gehad, de andere device die over blijft is een donatie voor de school.

Na nog wat cadeautjes en schoenen voor de 6 vertrokken we weer.

Voor ik in de auto kon stappen klampte Beja me nog aan, We have no pocket money zei hij, ik was stomverbaasd, ten eerste omdat hij dit zo vrij uit durfde te zeggen en ten tweede omdat ik er nog nooit van had gehoord dat dit mocht.

Ik ging navraag doen en toen bleek dat de kinderen iedere dag voor 20 cent iets in de kantine mogen kopen, zij hadden nog nooit zakgeld gekregen in al die jaren.

Gelukkig kon ik dit tot de vakantie regelen en het geld werd door de administratie in ontvangst genomen.

De kinderen mogen er iedere dag dus 20 cent halen en iets naar hun zin kopen, een klein gebaar maar een grote impact!

Toen werd het tijd om te gaan, wat een feestje was het!

Lunga Lunga was dinsdag aan de beurt voor een outreach.

Het is ver weg gelegen tegen de Tanzaniaanse grens aangeplakt, een rit van 1,5 uur waarbij we door Morgan de chauffeur van gisteren werden gereden.

Openbaar vervoer ernaar toe is geen doen, ten eerste omdat we veel materialen mee hebben en ten tweede omdat dit niet in de matatu kan en dat willen we nu ook niet meer, we zijn toch wat voorzichtig geworden en pakken eerder een tuk tuk voor de kleine ritjes of een Uber voor de langere ritten.

De rit is mooi, we passeren velden vol met mais, suiker riet stengels, de suiker fabriek waarbij mensen 's morgens vroeg in de rij staan in de hoop uitgekozen te worden voor een dag baantje.

Het leven is momenteel heel zwaar, vervoerskosten zijn verdubbeld evenals alle levens onderhoud, geld voor eten is er in deze regio gewoonweg bijna niet, de banen liggen niet voor het opschepen ofwel, ze zijn er niet!

Dan belanden we in Lunga Lunga, de route beschrijving is meer een cryptische omschrijving, 2e struik rechts, dan het 3e paadje, bij de grote boom rechtdoor, het is gokken en na 3 jaar komt niet alles me meer bekend voor .

De weg vragen is gedoemd om te mislukken want richtingsgevoel hebben Kenianen echt niet.

Maar.... we zijn aangekomen, de tam tam heeft gewerkt en er wacht ons een groep van 10 kinderen en Jong volwassenen.

Je zult denken 10 in zo'n grote regio en daar reis je 1,5 uur voor, ja dat doen we graag omdat we weten dat deze regio het het zwaarst heeft in Kenia en vaak wordt vergeten en over geslagen omdat het in een verre uithoek ligt.

Het is zo enorm heet, gort droog en arm, vele ouders met kinderen met albinisme waren er niet, het geld voor de reis is er niet en als je al bijna geen eten kunt kopen dan ga je zeker niet met je kind op pad.

We hielden in het plaatselijke schooltje van 2 klas lokalen onze bijeenkomst, Joash, de dermatoloog was ook weer present en na aankomst struinden we over allerlei geitenpaadjes naar onze groep.

Welkom werden we geheten door de onderwijzer, Emanuel, een man met hart voor de kinderen, hij gaf les in het lokaaltje ernaast.

Wij begonnen weer met ons ritueel van de brilletjes, cremes, lippenbalms en hoedjes.

Sommige ouders hadden er een lange weg voor afgelegd, te voet.

Joash de dermatoloog controleerde alle kinderen op huidafwijkingen.

Somber en soms wat apatisch kijken ze je aan, het leven is hier echt geen feestje en er heerst honger.

Ik ging op pad met Morris de optometrist van Kwale Eye Hospital en Morgan de chauffeur.

We reden naar de markt en ik kocht er flesjes limonade voor iedereen, heerlijke Mhambra's( soort luchtige oliebol) een zak met 68 stuks, en heerlijke chapati's, tevens een enorme baal mais meel, dank je wel lieve sponsor!

Terug gekomen was iedereen voorzien van alle benodigde artikelen en hadden een mooie zonnebril uitgezocht.

Er werd aangevallen op het eten en in een mum waren alle Mhambra's op, toen de chapati's rondgingen verdwenen die in menig tas, vast om thuis aan een hongerig familielid te geven.

Een voorraad brilletjes, creme en maismeel lieten we achter voor de gezinnen die alsnog aan komen waaien als het ze lukt, ook dan krijgen zij hun deel aangerijkt.

Tenslotte kreeg ieder gezin 2 kilo maismeel mee, een kilo extra want de mensen hebben het hier echt zwaar.

We bliezen er nog ballonnen op om er toch een klein feestje van te maken.

De weg terug naar Diani bespraken we deze bijeenkomst, Morgan, de chauffeur, zelf een jongeman die toen hij 5 jaar was werd verlaten door zijn ouders was onder de indruk, hij hielp ons zo goed mee.

Tja, het leven is hard maar het kan nog altijd slechter was zijn motto.

Mocht je nog willen ondersteunen, het kan nog steeds.

Assante, Carla

(NL51RABO0337653712 t.n.v. C.Sonder o.v.v Albinisme 2022)

P.S, bekijk ook de video uit Lunga Lunga als je dat leuk vind, klik dan op video!