Met de klamme was in de tassen vertrekken we maandag ochtend voor een 2 daagse trip naar Lunga Lunga.

Ook in Kenia is het klimaat onvoorspelbaar geworden, zaterdag kwam de regen met bakken naar beneden, een bezoek aan het strand was er niet bij, alhoewel de temperatuur er wel naar is.

Dan maar een dag relaxen, bloggen, en een tripje naar de Bata, ik had immers Beja, de oudste jongen van het gezin met de 6 albino kinderen waarvan er 4 op school zitten en paar nieuwe schoenen beloofd, mooie lederen safari boots zijn het geworden die wel even mee kunnen.

Dan hebben we zin in een cappuccino waarvan we genieten, buiten, onder een afdak met de paraplu binnen handbereik, de emmer die wordt neergezet om wat gratis water op te vangen vult zich binnen 10 minuten, tuk tuks rijden af en aan om de mensen bij de winkels weg te halen, de rit prijs wordt meteen opgeslagen, geef ze ongelijk

Zondag hadden we meer geluk en was het heerlijk in het lauwe zeewater.

Georganiseerd zoals we zijn staan we om 9.00 uur maandag ochtend paraat om opgepikt te worden door Joshua Motonda de dermatoloog die ook 2 dagen meegaat om bij alle albino's de huid te controleren en eventueel ter plekke te behandelen.

Het wordt 9.30, 10.00...... en uiteindelijk om 12.15 komt hij voor rijden.

Het drama bij de ferrie houd nog steeds heel Kenia achter de t.v gekluisterd en de kranten vliegen weg uit de stalletjes.

Weten jullie het nog? Een moeder met haar 4 jarige dochter reden achteruit de ferrie af, geen klep die de auto tegen kon houden, de auto dobberde nog 10 minuten en zonk. De overheid heeft niet de goede mankracht en middelen, er is nu een team uit Zuid Afrika aan het duiken om de auto te lokaliseren en dat was de reden dat dr.Motonda meer dan een uur bij de ferrie heeft gestaan, een grote chaos was het er, het houdt de gemoederen al 10 dagen bezig.

Uiteindelijk ietwat oververhit vertrokken we, op route naar Lunga Lunga, een dorp 10 minuten verwijdert van de Tanzaniaanse grens waar de Lunga Lunga Primary School onze bestemming is.

De rit ernaar toe is mooi, talloze dorpjes trekken er aan ons voorbij met vele groenten en fruit stalletjes vlak langs de weg, koeien en geiten scharrelen langs de weg en eten van de zojuist bijeen geveegde afvalbergen.

De rietsuiker plantage, velden met groeiende vlas planten, een aaneenschakeling van vergezichten.

Het team van optometristen van Kwale Eye Hospital heeft gelukkig niet stil gezeten en alle oogmetingen bij de kinderen zijn al verricht 10 Albino kinderen wachten ons op met ouders.

De vader van mijn gezin is er ook met de 2 kleinste die nog niet op school zitten, 4 uur reizen zat erop voor ze, bij nacht en ontij zijn ze vertrokken, eerst met de brommer uit het gebied naar de weg gebracht, daarna met de matatu.

Een rit die 20 euro kost, retourtje, vader met 2 kids, ondoenlijk als er niet zulke lieve sponsoren zijn die in de bres sprongen om dit mogelijk te maken.

Hermien en Ik stallen weer van alles uit, een tafel vol met petten, zonnebrandcrème, lipbalms en... enorm veel sandaaltjes en wat een geluk hebben we, ieder kind gaat naar huis met ook een paar passende schoenen, nieuwe en mooie die hier een 2e leven krijgen, dank aan de gulle gevers!

Almasi de optometrist vertelde weer het een en ander, de kliniek is bekend omdat zij hier iedere 3/4 maanden outreaches doen zodat de mensen niet 3 uur hoeven te reizen naar Kwale Eye Hospital.

Dan verteld Joshua Motonda de dermatoloog over het gebruik van de zonnebrandcrème, roemt menig kind die zo'n goede huid heeft, goed smeren helpt echt, als de crème er is...

Nu kunnen we iedereen gelukkig maken met 2 tubes en een lipbalm, kunnen ook de ouders hun zegje doen, vragen stellen, iedereen voelt zich op zijn gemak, de kleintjes scharrelen rond en de tieners kijken verlekkerd naar de flitsende sandalen.

1 meisje heeft pech, haar maat zit er niet tussen maar... Na 1 dag lopen had ik al de blaren van mijn net aangeschafte slippers die het meisje perfect passen, zij blij en Ik blij

Ook delen we de Mwezi boeken uit, een prentenboek dat verhaalt over het leven van een albino meisje, een mooi boekje met kleurige tekeningen, hopen dat we zo een stukje Awareness kunnen creëren op scholen en in de community.

Dan maken we nog wat groepsfoto's en vertrekt iedereen blij met een volle tas, missie geslaagd!!

Wij blijven in dit gebied, overnachten met het team en hebben een gezellige ontspannen avond, waarbij we de postcodeloterij blikken gevuld met stroopwafels uitdelen.

En, een mooi Ferrari t-shirt van de zoon van Hermien verloten, alle mannen hebben er wel oren naar, wat kan een volwassene dan weer even een blij kind zijn .

Onder de koude douche spoel ik het zweet van me af en ga slapen met een tevreden gevoel.

Dinsdagochtend om 8 uur ontbijten we en om 9 uur vertrek naar de volgende groepjes maar... waar is onze dermatoloog,.. op bellen reageert hij niet maar uiteindelijk blijkt dat hij er al uren op heeft zitten.

2 albino zussen van 56 en 60 jaar heeft hij opgehaald, gisteren hebben de dames tevergeefs naar ons gezocht, reiskosten gemaakt en weer naar huis vertrokken zonder resultaat, vanochtend wordt het goed gemaakt.

Ze krijgen de volle aandacht, worden voorzien van alle middelen en de huid wordt behandeld, een wonder dat zij nog leven en niet aan de complicaties van huidkanker zijn overleden, 60 jaar geleden was er geen creme of andere middelen en om het goed te maken worden de reiskosten aan hen vergoed.

1 van beide dames heeft onderweg ook nog een tetanus injectie gekregen, het zware werk op het land geeft af en toe niet mee en wonden aan handen en voeten liggen op de loer, we raden aan om ook te weken in een Omo sopje, is immers overal goed voor .

Dan ontmoeten we op de terugweg nog een vader van 4 Albino kinderen, 1 is er ziek thuis en de andere heeft hij naar school gestuurd, we geven de nodige middelen en de man vertrekt ook met een volle tas huiswaarts, ook deze kinderen hebben voorlopig de nodige zorg in huis.

We nemen afscheid van het team met optometristen, zij blijven nog een dag in het gebied, wij vertrekken weer naar Mombasa met een tussenstop om op Likonischool Beja te verblijden met zijn nieuwe schoenen, parmantig stapt hij voorwaards en kan er nog even in groeien, een goede aankoop dus.

Dan , prijs de dag niet voor het avond is, wachten we bijna een uur bij de ferrie, er wordt nog steeds gedoken om de auto te lokaliseren, het is bloedheet, de diesel dampen zijn misselijkmakend.

Na nog een oponthoud van een uur in de stad komen we in onze wijk aan waar we de dermatoloog en Hamisi, de albino mobiliser trakteren op een frietje.

Het was ver, warm, nat, druk maar onvergetelijk om te doen.

BE THE REASON SOMEONE SMILES TODAY.

EN...VANDAAG DOE IK LEKKER niets!

XX Carla