De laatste week is aangebroken en vandaag, maandag, gaan we richting Tanzania, een hele trip voor ons, de bestemming is Mgombezi, een klein gehucht, ver van de geasfalteerde weg het binnenland in.

Op pad dus weer met Almasi, onze goede vriend, zonder hem kunnen wij de nieuwe groep met Albino kinderen niet vinden en dit is juist de groep die het zo slecht heeft.

Stel je voor, je leeft heel armoedig in een lemen hutje, geen stroom, geen water, een schamel rieten dak dat in de komende regentijd het water niet buitensluit.

Door de huidige droogte en hitte kun je niets verbouwen, heeft vee het zwaar en heb je dus geen inkomsten, dan kun je een berichtje krijgen van wie dan ook om naar het ziekenhuis 100 km verderop te komen met je kind en een bril te krijgen, ga je dan??

NEE dus, dan is jouw kind van minder belang, er zijn veel monden te voeden en dan is er geen geld voor de boda boda en de matatu als middel van vervoer!

Het is heet, de wind wappert door mijn haren, palmboombossen schieten aan ons voorbij, kuddes met vee langs de weg, de grote rietsuiker plantages, ja de Kenianen zijn zoetekauwen, het zijn veel van dezelfde plaatjes die ik zie maar ik krijg er geen genoeg van.

Dan na bijna 2 uur rijden doemen de masten van de Tanzaniaanse grens op en verlaten wij het asfalt en begint het laatste deel van de trip, de weg met de rode aarde, mensen schuilend onder de schaarse bomen, boda boda drivers wachten op klanten want dat is hier het enige middel van vervoer, de paden zijn bedekt met zand, zo hier en daar hangt de was te drogen op de stekel struiken en wordt vanzelf weer stoffig van de rode aarde.

De Primary School doemt op en hier zullen wij een groep van ca 15 Albino kinderen gaan ontmoeten, de meesten op school, een enkeling komt op de boda boda, de lokale mobilisers hebben goed werk verricht, een soort roepende in de woestijn maar het werkt echt die tam tam.

Zonder de dorps Chief en de mobilisers kun je van alles willen maar gebeurt er niets, zij moeten op de hoogte zijn van onze komst en dan kunnen wij vervolgens ons werk doen.

Het is een groep kinderen van ca 1 1/2 tot 15 jaar, geen van hen heeft de zo benodigde crème, zonnebril of lipbalm, wij kunnen hen hiermee verblijden, geven voorlichting wanneer wel en wanneer niet te gebruiken, delen petten uit, het therapeutische boek over een Albino meisje wordt gebruikt om awareness te creëren, Hermien geeft de meisjes wasbaar maandverband en ik broed op een plan!

Met nog enkele dagen te gaan kreeg ik ineens 2 heel mooie geld bedragen die ik niet zomaar zonder goede bestemming wil weggeven.

Op het juiste moment op de goede plek, het heeft zo moeten zijn, een paar engeltjes uit mijn vriendenkring die right on time meelazen en dachten wij doen ook mee!!

Het resultaat is dat al deze kinderen met ouders naar de oog clinic kunnen komen, het vervoer wordt betaald, oogmetingen gedaan en ze krijgen allemaal een bril op maat, geweldig bericht voor hen, onverwachts!

Je kunt zoveel beloven maar als je niets hebt en er komen een paar blanke Mzungu's aangestoven met spullen en dan horen wat er te gebeuren staat, dat gelooft toch niemand?

Toch is het waar, brengen de mobilisers en Almasi het bericht, het ongeloof is groot, mijn kind, met gevaar voor het leven tegen de Tanzaniaanse grens, het gevaar en gevolg van de verhalen van de witchcraft doctors is groot, mijn kind dat ineens de aandacht krijgt, ze kunnen het niet geloven.

Het geld komt terecht bij Kwale Eye Clinic, vanuit daar wordt de geldstroom beheerd, over gemaakt via Mpesa( betaling via de telefoon) naar de mobilisers voor het vervoer van ouders en kind naar de clinic, nee niet naar de ouders zelf, die kopen er dan misschien eten van, begrijpelijk, maar dan schiet het zijn doel voorbij en dat wil ik niet.

De komende weken zal het plaatsvinden, een lange trip voor hen allen richting de grote stad met een mooi doel voor ogen, zicht, licht in de duisternis, zo welkom en gewenst.

Dank lieve donoren, jullie brachten blijheid en ongeloof, de foto's zullen later volgen want die worden zeker gemaakt door Almasi en zijn team in Kwale Eye Clinic.

We gaan weer met een lange rit op huis aan, ons huisje aan het strand in Diani waar we 2 dagen verblijven, ja de verschillen zijn groot, we hebben een zwembad en de zee voor de deur, maar door af en toe zo te kunnen ontspannen houden ook wij het vol in deze enorme hitte, het is ook zo klam, de was droogt niet eens, spullen worden muf en vergaan..

Ik koop een lap met zebra print bij de doekendames en laat er een broek van maken, een soort houtje touwtje verhaal, een centimeter is er niet, wel stukjes touw waarmee ik wordt opgemeten, dit wordt helemaal niets denk ik maar ja hoor, een prachtige broek ontspruit er vanachter de trap naaimachine die ik met veel plezier draag

Dan hebben we de volgende dag een ontmoeting met een enorm enthousiaste groep Albino jongeren uit Kwale, de dermatoloog die hen bijstaat met het fieldwork is ook mee.

Zo'n 3 tot 4 keer per jaar gaan ze de bush in met apparatuur om beginnende huid afwijkingen te kunnen behandelen, de plannen zijn groots en met deze actieve mensen komt het wel goed.

Ik had niets vertelde Hamisi, werd geholpen door anderen, kon naar school, heb nu een gezin en wil nu iets terug doen voor mijn mede albino families, broeders en zusters, ofwel, ik zet me in voor allen die mij nu nodig hebben, mooi om te zien.

We gaan proberen om voor deze actieve zelf help group een project subsidie te bemachtigen om het goede werk voort te zetten, beloven niets maar gaan ermee aan de gang.

We vertrekken weer richting ferrie, storten ons weer in de gekte en bereiken vaste wal in Mombasa, hijsen ons in een tuk tuk naar old town, zakken in de kussens van ons favoriete restaurantje en genieten van een mango sapje, ronden ons bezoek aan dit mooie project af en kijken terug op 2 mooie intense hete weken.

De tijd is omgevlogen, zoveel beleefd, zoveel mensen ontmoet, mooie mensen met een wil, een passie, die proberen een stap voorwaarts te kunnen zetten mede door jullie hulp!

Dan vertrekken we donderdag weer naar huis en kom ik terug met koffers vol met mooie doeken die velen van jullie hebben besteld, maar vooral koffers vol met mooie belevenissen, verhalen en herinneringen.

THE BEST THING ABOUT MEMORY' S IS MAKING THEM.

SHARE YOUR MEMORY'S,

YOU CANNOT DO THIS ON YOUR OWN!

Assante Carla