Vrolijke krakende muziek schalt zachtjes uit menig transistor radio.
Hevige riool luchten dringen zich aan me op en zo hier en daar glibber ik weg in de drek, spring van de ene naar de ander met zand gevulde zak en ik moet ook nog opletten niet aan metalen dakjes te blijven hangen.
Het is met recht een hele toer om heelhuids aan te komen en dan heeft het vannacht gelukkig niet geregend.
Mensen zitten lusteloos op het stoepje voor de hut en koken op open houtvuurtjes een potje.

Ik ben er weer, op weg in de sloppen van Tudor naar de True Experience Nursery School.
De bal rolt nog steeds, meer dan 40 kinderen staan in een kring en de juffrouw gooit de bal over en zo gaat die van het ene naar het andere kind.
Geweldig dat de 2 jaar geleden gedoneerde voetballen nog levend zijn, evenals de springtouwen.
Samen spelen en lol hebben, een beetje gym, geweldig voor de kids.

Priscilla en Jacob, de founders van het schooltje dat bestaat uit 2 lemen hutten met een golvend metalen dak met 140 kinderen, staan me met een grote glimlach op te wachten, het andere klasje zingt vol enthousiasme You're Welcome My Friends.

Het klasje dat vorig jaar werd uitgebouwd door sponsoring kan nu meer dan 20 kinderen extra hebben, mooie stevige plastic stoeltjes zijn er aangeschaft met tafeltjes.
Het is fijn om hier weer te zijn en te ervaren dat door deze vergroting van de school er weer 20 kinderen extra uit de sloppen wat onderwijs krijgen.
Schriftjes, potloden, ballonnen, het wordt in dank aanvaard.
In de bloedhitte en druipend van het zweet sta ik een toespraak te houden over onderwijs, verder komen en de toekomst van de kinderen, onderwijs is tenslotte een recht!

2 lieve vrienden hebben me een mooi bedrag meegegeven waardoor we 30 kinderen van het schooltje in een nieuw uniform kunnen steken, daarbij nog een bedrag van sponsoren van Mieneke en Anneke en dan zijn het ineens 42 uniformen, grandioos!
Het wordt me met recht te heet en we taaien weer af na nog uitbundig te zijn toegezongen, Be Blessed, nou dat komt wel goed!

De APDK revalidatie is onze volgende klant, 40 kinderen revalideren er na geopereerd te zijn.
Kinderen met klompvoeten, extreme x en o benen, schisis en enorme waterhoofden die we in Nederland nooit zullen zien zie je hier voorbij komen.
Een hoop gekrijs als er een fysiotherapeut met ferme hand een been probeert recht te buigen, o jee, als dat maar goed gaat bedenk ik me, ze zijn hier niet kinderachtig in hun handelen.

Een warm welkom met de staf en we praten bij over de Mobile Clinic, die er nu anders aan toegaat.
Meer samenwerking met de lokale county’s , consultatie bureau's en de overheid, dat is hoe het hoort en dit is uiteindelijk een verbetering voor hen die het toekomt.

Dan bezoeken we nog de Portreitz School for de Handicapped, daar komt de 800 liter zonnebrand aan die al in de haven ligt, uitgeklaard moet worden en dan kan worden overgedragen aan onze Albino groepen die voor verdere uitgifte gaan zorgen, super.

Ondertussen drijven we handel met de doekendames.
Een bestelling van ongeveer 100 stuks hebben we en dan is het een heel gepuzzel.
Kleurtjes, streepjes, effen, met en zonder badstof, het is er allemaal.
We plaatsen een grote order want 100 is heel veel in een tijd dat het toerisme weer uit het slop komt en overeind krabbelt.
Het komt goed verzekeren de dames ons, laat dat maar aan hen over.

True Experiences, ze zijn er volop en het verveelt me nooit!

Wordt vervolgt…..