Come to the ACF office !

Josphat, coördinator van de ACF belt me op met de mededeling dat er een paar dames naar het kantoor komen en hij wil graag dat Hermien en Ik hen ontmoeten.

We stappen in een tuk tuk en spoeden ons naar de Nyali Eye Clinic waar ACF gratis onderdak heeft en een kantoor mag gebruiken.

Een hoop gekakel en ik schiet stilletjes in de lach.

Het is alsof er een vliegende non binnenstapt.

Shariffah, een intelligente Moslima van 22 jaar is gekleed volgens de geldende moslim regels, een zege als je dan een Albino persoon bent.

Ze maakt kennis met 2 andere albino vriendinnen .

De ene, Sakina is Tanzaniaanse, maar getrouwd met een Keniaan, wat een geluk voor haar want als Tanzaniaanse albino ben je je leven daar niet zeker.

De dames krijgen zonnebrandcrème en de Moon/Mwezi boeken komen op tafel.

Uitbundig bekijken de dames de boeken en willen er wel 1 mee naar huis nemen, we besluiten dat ACF een soort uitleen lijst maakt om dit te kunnen doen.

Wat mooi om te zien dat men zich hier op kantoor in een veilige omgeving kan bewegen en met alle vragen die maar in hen opkomen terecht kunnen.

Josphat heeft goed werk verricht.

Vorig jaar heeft hij onbedoeld zonnebrandcrème gegeven aan een voor ons onbekende organisatie.

Nu blijkt dat dit weer gunstig heeft uitgepakt.

Shariffah mag gratis via deze Doc Ckocksey stichting een jaarcursus Sign Language (doven tolk) doen en is hiervoor naar Mombasa verhuisd.

Tevens zijn er al een aantal albino kinderen die gratis school fees hebben ontvangen via deze stichting, goed werk.

Dan willen de dames met ons op de foto en gaan wij er weer vandoor.

Seaside Hospital is ons volgende doel.

Het ziekenhuis van Johnson, de huisvader van het gezin waar wij overnachten, hij is hier directeur.

Al eerder zijn hier veel operatie instrumenten naar toe gegaan en ik heb weer bij me waardoor we instrumenten sets kunnen aanvullen.

De stroom is uitgevallen, het is er bloedheet en een oorverdovend lawaai van de generator die zich onder ons raam bevind.

De oordoppen gaan in en we doen ons werk.

Na een uurtje zijn we klaar en begeven ons naar Café Mocha waar we de administratie afmaken en de operatie files laten kopiëren onder het genot van een bakkie.

Vrijdag ochtend 9 uur, Samuel onze vriend staat klaar met de door ons gehuurde auto, we halen Jenny op bij de APDK revalidatie kliniek en gaan op de ferry en vertrekken naar Diani Beach, een weekend bounty strand en genieten van de zee.

Een huisje op 20 meter afstand van de zee met ronddolende apen die het voorzien hebben op onze mango’s en broodjes, dat wordt goed opletten.

Het is heerlijk, eind van de middag is het hoog water en zwemmen we in de zee, het water lijkt wel badwater, zo warm is het.

De volgende ochtend 7 uur liggen we alweer in de zee, een uur later trekt het water zich terug en wordt het strand groter, hier heb je nog echte eb en vloed.

We dineren zaterdag avond in Diani Blue, een mooi klein boutique hotel dat wordt gerund door Ian, de man van Helen de oogarts.

De tafel staat bijna op het strand, we genieten, eten en praten onder het genot van de woeste golven die bijna het terras bereiken.

Aan alle moois komt een eind en maandag ochtend 9 uur vertrekken we richting oogziekenhuis in Kwale.

Hier bespreken we met Helen de oogarts het oog kamp, waar aan we mee hebben geholpen.

Meer dan 1.000 mensen hebben we gezien, 50 gingen er voor operatie en kregen het zicht terug door een nieuwe lens, een mooi aantal!

Onze aanbevelingen van vorig jaar waren echt een verbetering, soms is het goed om een frisse blik van buitenstaanders te hebben en hier iets mee te doen.

We laten ons laatste sponsorgeld achter, dat komt zeker goed terecht.

Dan besluit ik om naar Likoni School for the Blinds te bellen, we zijn veel eerder klaar en willen geen 2 uur wachten tot deze afspraak.

Het is goed, kom maar.

Josphat, de albino coördinator komt aangestoven achterop een boda boda en dan is het team compleet.

Elisabeth de directrice ontvangt ons in haar kantoor.

We bespreken het Moon/Mwezi Albino boek waar ook deze school vorig jaar naar de opzet heeft gekeken en input heeft kunnen geven.

Ook hier krijgen ze een paar exemplaren.

Dan komt er een goed bericht.

Een Duitse bemiddelde dame heeft geïnvesteerd in de school.

Het was een Primary boarding school, voor de Secundary school moesten de studenten naar Thika afreizen, vlakbij Nairobi.

Ver weg van huis, reiskosten als de studenten naar huis gaan in de vakantie, ze kunnen immers niet alleen reizen en hebben begeleiding nodig.

Hierdoor kwam er nogal eens een drop out van studenten voor die niet meer terug kwamen omdat het transport geld een probleem is.

Nu zijn de slaapzalen gerenoveerd, is er een extra lokaal gekomen en zijn er studie materialen en onderwijzers aangetrokken.

Dit alles is in September begonnen en per 1 Januari, na de school vakantie hier zijn er 20 studenten voor de Secundary school gestart.

Geen gereis meer, op veilig en bekend terrein blijven met bekende staf, dit moet de studie resultaten goed doen!

Dan begeven we ons naar de aula waar alle Albino kinderen zijn verzameld, het boek wordt geïntroduceerd en uitbundig omarmd.

Alle koppies duiken in het boek, dit is een welkome aanvulling voor het creëren van awareness.

We zijn klaar en gaan de ferry weer over, van de laatste shillingen kopen we frietjes en een soda.

APDK Rehabilitation Clinic is ons laatste doel, we zetten Jenny er af en hebben nog een meeting met Leah, het hoofd.

Come in the office, Leah kijkt wat schichtig om zich heen, Hermien en ik kijken elkaar aan…

We bespreken ons bezoek, de Mobile Clinic en de verbeteringen die zijn ingetreden.

Minder kinderen tegelijkertijd in de kliniek, meer persoonlijke aandacht, intensievere fysiotherapie waardoor de revalidatie sneller gaat en de kinderen eerder naar huis kunnen.

Een mooie goede start van het nieuwe jaar.

Dan slaat de trom en is het feest!!

Normaal verdwijnen we net zoals we komen, stilletjes, aandacht voor ons is niet nodig, we doen het met plezier.

Nu ontkomen we niet aan de aandacht, na 5 jaar wordt het tijd voor een feestje.

De kinderen zitten op hun best op ons te wachten, zingen ons met hun zuivere stemmetjes toe in Swahili, dat komt binnen!

Hermien en ik krijgen een mooi houtsnijwerk van 2 ineen geslagen handen.

Alleen kun je het niet doen, je hebt elkaar nodig, hand in hand naar een betere toekomst.

Ik geef er de tandpasta, Michiel, AVL tandarts, het wordt met open armen ontvangen, overhandig er nogmaals, nu officieel de gedoneerde camera van Maaike, maak foto’s van de snel groeiende groentetuin, dank aan alle sponsoren!

De aubergines hangen al aan de struiken en de tomaten planten dragen al bloemetjes, dat in 4 weken tijd, dat wordt smullen!

De Sukuma Wiki wordt komende week uitgeplant en de aardappels en uien gaan bijna de grond in.

De kinderen krijgen een sodaatje en pakjes koekjes, een traktatie voor hen, ze genieten er volop van.

Dan handelen we dinsdag de laatste zaken af, doneren de laptop van Frances aan de ACF, ze zijn er heel blij mee en ik doe er mijn modem bij.

Dank aan ALLE sponsoren die het mogelijk maken zoveel voor onze Keniaanse groepen te doen.

500 euro voor de groentetuin van APDK

50 school jurkjes en broeken met blouse, geen sweater of schoenen,ze dragen slechts flipflops,voor de kinderen in de slumpschool van Tudor.

5 Albino kinderen in een nieuw volledig school uniform incl. schoenen en sweater.

Laptop voor ACF, dank Frances.

Aangemeten bril voor Josphat de ACF coördinator die zoveel goed werk doet met een tomeloze inzet.

Camera voor ACF en APDK, dank Bram, Gerda en Maaike.

100 euro voor Kwale Eye Hospital.

Reisgeld voor het lieve ADHD jochie en begeleider dat ik tijdens de Mobile Clinic vond en nu kan worden geopereerd.

185 flessen zonnebrandcrème, hoedjes en brillen via SAA.

Tassen vol brillen die een 2^e leven gaan vinden via de oogkliniek, dankzij de brillenwinkels in Badhoevedorp.

It’s done.

Ik kwam met koffers vol sponsor spullen, 2 laptops, 2 camera’s en mijn tablet en telefoon.

Ik ga naar huis met lege koffers en 1 telefoon, maar met een schat aan positieve herinneringen.

Asante Sana Carla.