Moedig en Dapper
Opnieuw geplaatst en nu wel te lezen
Lieve volgers,
He went home!
Onze lieve moedige en dappere Samson is overleden.
Afgelopen woensdag middag in het bijzijn van zijn vader is hij overleden in Coast General Hospital in Mombasa.
Wat een strijd heeft hij geleverd, immer hopend op betere tijden.
Het staat nog op mijn netvlies, Oktober 2022.
Samson bezocht ons in ons hotel in Diani Beach, samen met zijn vader en Joash Matonda, clinical officer dermatologie.
Een hulpvraag kwam er want Samson had een enorme tumor op zijn oog die maar doorgroeide.
Goede raad was duur en na uitvoerig overleg werd hij uiteindelijk in December 2022 geopereerd en lag daarna 6 maanden in het ziekenhuis.
Daarna verkaste hij naar zijn oom in Mombasa en leefde in een armetierig hutje, zijn familie woont ver weg in Lunga Lunga.
Er kwam hulp en er kon een bed en andere spullen voor hem worden aangeschaft.
Nurse Betty deed de wondzorg en moral support, samen met Josphat, onze steun en toeverlaat in Mombasa.
Er volgden chemo kuren, die sloegen aan en we kregen hoop.
De continue stress hoe de "Medical Bills" konden worden betaald vrat aan de familie en aan ons.
De ouders pendelden afwisselend heen en weer tussen Mombasa en Lunga Lunga, uren verderop.
In Januari van dit jaar werd besloten om te beginnen met bestralen, de tumor was mooi geslonken en Samson was toe aan de volgende stap.
Toen brak er in Februari een algehele staking uit onder de artsen in alle overheidsziekenhuizen in Kenia, de salarissen werden al maanden niet meer betaald, een maand later volgden de verpleegkundigen.
Toen half Juni een convenant werd getekend gingen de artsen pas weer aan het werk.
Deze maanden zonder enige zorg die was afgesproken werden funest voor Samson.
Hij ging hollende achteruit en de tumor groeide explosief terug, tevens nu naar zijn neus en andere oog waardoor Samson zijn zicht ook verloor en niets meer kon zien.
De vader was bij Samsons overlijden aanwezig, hij at en dronk al dagen niet meer en was suf van de medicatie.
Samson gaat terug naar zijn geboortegrond in Lunga Lunga alwaar hij zal worden begraven.
Naar Keniaans gebruik wordt er van de familie verwacht dat zij ook zorgdragen dat alle monden van de bezoekers na de plechtigheid worden gevoed, de ouders konden door het heen en weer reizen geen dagloners baantje krijgen en kunnen amper hun broek ophouden, mocht je de familie in deze tijd willen steunen, laat het me weten.
Hermien en ik vertrekken 29 September weer naar Kenia.
Met nog steeds de belangrijke missie, Starting on the ground, daar waar de nood het hoogst is en ouders geen idee hebben hoe met Albinisme om te gaan, Early intervention, Creating awareness, wij blijven erop attenderen.
Samson, slechts 19 jaar mocht hij worden.
XX Carla.
The day you plant the seed is not the day you eat the fruit
Beste volgers,
Het was Oktober 2023 toen ik voor het laatst bij mijn project in Kenia was, Albinisme Care aan de Keniaanse kust.
In December schreef ik de laatste update.
Er valt weer een en ander te melden dus wees vrij en lees/leef met me mee.
Voor de nieuwe volgers een korte introductie.
Sinds 10 jaar kom ik in Mombasa en Kwale County in Kenia en werk ik er samen met Hermien en met Kwale Albinism Network.
Een groep jonge mensen, tevens levend met Albinisme, bijgestaan door 2 optometristen van Kwale Eye Hospital.
We proberen de kustlijn van Mombasa tot aan de Tanzaniaanse grens te bedienen met de uitgifte van zonnebrandcrème, (zonne) brillen, hoeden, lipbalms en meer.
Tevens trekken we hierbij ver het binnenland in.
Met de hulp van Jacqueline, 1 van de dermatologen van Kwale Eye Hospital kunnen we tevens de huid van de personen met Albinisme behandelen met behulp van cryo en ze evt doorsturen voor verdere behandeling indien nodig.
Tijdens de outreaches wordt veel gedaan aan educatie omtrent Albinismezorg en vind verstrekking plaats van zonnebrandcrème, hoeden en verdere benodigdheden.
We hebben een groep van rond de 400 mensen met Albinisme, baby's van een paar maanden oud tot ca 60 jarige leeftijd.
Niet iedereen verschijnt op onze uitnodiging om tijdens de outreaches te komen.
Dit komt deels omdat de mensen te ver weg in de bush wonen, geen geld hebben voor het transport om te komen, of ze willen niet geholpen worden, zo jammer.
Ons werkgebied is opgedeeld in een aantal regio's te weten; Lunga Lunga, aan de Tanzaniaanse grens, Samburu land, Mariakani, Kwale County en het verre Taita Taveta trekt ook aan ons jasje.
Jullie snappen, een hele puzzel om iedereen te bedienen, zowel in tijd, middelen en het geld om deze outreaches te financieren.
BEJA.
Ik schreef in December over Beja.
1 van de kinderen uit een gezin waarbij 6 van de kinderen behept zijn met Albinisme.
Een hele zorg voor hen en gelukkig konden we deze kinderen toen naar school laten gaan bij Likoni School for the Blind.
Kinderen met Albinisme zien namelijk allemaal slecht, dit is een bijkomstigheid bij Albinisme.
Het onderwijs op deze school is/wordt o.a betaald uit de opbrengst van de jam verkoop, gehaakte kerst engeltjes, winst uit de doeken verkoop, sponsoring door medelezers en meer.
De vader van de kinderen is een eenvoudige boer en men kan maar net het hoofd boven water houden.
Dit onderwijs drijft dus op de inkomsten die worden gegenereerd uit bovenstaande voorbeelden.
Beja, de oudste dus, heeft afgelopen November zijn eindexamen van de lagere school afgerond met een heel goed resultaat!
De leiding van de school was zo blij voor hem.
Fijn zou je denken, dan kan hij naar het middelbaar onderwijs maar niets is wat het lijkt!
Heb je geen geld, dan kom je er niet.
Om Beja de kans te geven wel verder te komen, heb ik geïnvesteerd in hem door het gehele traject van sponsoraanvraag bij de KCB bank te financieren.
Na vele trips met zijn vader naar Mombasa, 4 uur reizen, kwam het verheugende bericht dat Beja als 1 van de weinigen uit Kwale County is uitverkoren om DEELS gesponsord te worden.
Dit bericht kwam 6 Januari en 2 dagen later werd hij op school verwacht in THIKA, bij Nairobi in de buurt.
Weken had ik via de whatsapp al contact met Joseph, 1 van onze teamleden die me met raad en daad bijstond, hij heeft immers ook ooit op deze school gezeten en kent het klappen van de zweep.
8 Januari ging Beja niet halen.
Op 10 Januari werd Beja met zijn vader in Mombasa bij de KCB bank verwacht om een deel van het sponsorgeld op te halen, meteen dezelfde avond vertrok Beja met zijn vader en Joseph ons teamlid met de nachtbus naar Thika.
Inmiddels had ik geld over gemaakt om de busrit te bekostigen en ter plekke een volledig school uniform aan te schaffen.
Het boeken geld en deel schoolkosten werd dus door de bank betaald.
Waar een wil is is een weg.
Beja voelde dondersgoed aan dat het menes werd en hij zijn uiterste best moest doen om aan de sponsor voorwaarden van de bank te voldoen.
Hij was zo gedreven om te willen gaan en dan doe je gewoon je stinkende best om hem te helpen.
In Kenia volgen ze het Britse school systeem en met lager dan een C hoef je bij de bank niet aan te komen want dan trekken ze de sponsoring onmiddelijk in.
Het is een week voor de paas vakantie en Beja bericht me met een letterlijk PRACHTIGE cijferlijst.
Van de 143 eerste jaars leerlingen staat hij op plaats 6!
Hij doet het geweldig, zijn resultaten zijn A, A-, B+, B en B-.
Wie had dit verwacht, uit de bush gehaald in erbarmelijke omstandigheden en na 6 jaar basis onderwijs nu al zulke resultaten.
Ik ben zo plaats vervangend trots!
Ook heeft hij het er ontzettend naar zijn zin en op zijn rapport wordt hij geprezen met Excellent.
Dit smaakt naar meer en tijdens paas vakantie gingen de boeken natuurlijk mee naar huis.
Komende woensdag vertrekt hij weer met de nachtbus, het geld heb ik overgemaakt, evenals 110 euro om de laatste aanvullende boeken, passer, calculator etc aan te kunnen schaffen.
DE KANS OP ONDERWIJS LOONT, MITS JE ER DE MIDDELEN VOOR HEBT .
SAMSON.
Samson, ons zorgenkind, vorig jaar geopereerd aan een enorme tumor bij zijn oog.
Het oog en omliggend weefsel werd verwijderd , de laatste chemokuur kreeg hij in December jl.
De bestraling zou in Februari starten.
Toen ging het bestralings apparaat stuk en begonnen door heel Kenia de artsen in alle overheids ziekenhuizen te staken, 2 weken later sloot het grootste deel van de verpleegkundigen aan.
De overheid betaalde al maanden het salaris niet en dit is niet de eerste keer.
En groot drama!
Dialyse patiënten bv. werden niet geholpen, dagelijks vielen er in Coast General Hospital, het grootste overheidsziekenhuis in Mombasa vele doden.
Uiteindelijk is er afgelopen week een convenant getekend met de overheid en ging men weer terug aan het werk.
Dit betekende dat ook de behandeling van Samson al maanden stil staat, dat de tumor weer terug groeit, een grote zorg.
Hopelijk begint voor hem komende week de bestraling.
Kenia krijgt/kreeg een enorme opdonder.
Ontbossing was jarenlang de norm.
Bomen werden gekapt om als brandhout te dienen, de enorme regenval zoals in meerdere landen deed de afgelopen weken zijn intrede.
Dagenlange hoosbuien, kreekjes werden kolkende rivieren, dorpen werden totaal weggevaagd doordat de lemen hutten door het vele water werden weggespoeld, tientallen doden door verdrinking, bruggen stortten in, kortom een groot drama omdat ook alle oogst in de akkers is verdronken/weggespoeld.
Een voedsel crisis is op handen omdat ook de privé akkers zijn verloren.
Nog een paar LEUKE weetjes.
1.
20 gezinnen met Albinisme mochten meedelen in de uitgifte van zaden pakketten, een actie die door Kidscare Kenia werd georganiseerd.
2.
400! gezinnen uit de Kwale County werden verblijd door de Turkse overheid.
Ieder gezin kreeg tijdens de Ramadan een pakket met maismeel, bonen, suiker, kook olie, groenten en meer.
Ongeveer 20 gezinnen met Albinisme mochten meedelen en ook zo'n mooie bijdrage in ontvangst nemen.
De meest arme gezinnen werden geselecteerd door het county bestuur.
3.
Er is weer een nieuwe lading zonnebrandcrème op transport middels een schip dat in Dar es Salaam (Tazania) aan zal komen.
Dan zal de verspreiding in Tanzania, Kenia en Uganda plaats gaan vinden.
Grote dank aan de Stichting Albinisme in Afrika( huizend in Utrecht).
4.
Ik heb de rapportages in orde gemaakt en verstuurd naar de Sarefat Foundation.
Hopelijk maakt onze Kwale Albinism Network groep weer kans op hun hulp.
Middels hun hulp afgelopen jaar konden er 20 Wisdom stoves, 20 solarlampen en 42 complete kinderbrillen voor kids met Albinisme worden aangeschaft en uitgedeeld.
Tevens konden door hun hulp de outreach rondes plaatsvinden.
Dit is waar het om draait, starten daar waar niets is en geen mogelijkheden zijn.
www.sarefat.nl
Al met al mooie en minder mooie ontwikkelingen die jullie lazen.
Komende Oktober zijn Hermien en ik weer van plan te gaan.
Tegen die tijd start ik de doekenactie weer op en hopelijk brengt de zomer veel fruit op voor de jam.
Mochten jullie denken, ik help graag mee om meer kinderen onderwijs te gunnen, akkers weer in te kunnen zaaien, te kunnen reizen naar de outreaches en meer, hier onder vind je het rekening nummer voor bovenstaande hulp.
En weet, alles maak ik over via Western Union en is traceerbaar en inzichtelijk.
#EEN WINNAAR IS IEMAND DIE ANDEREN HELPT TE WINNEN#
Bekijk vooral ook de bijbehorende foto pagina voor de plaatjes en Beja zijn resultaten.
ASSANTE!
Carla.
NL51RABO0337653712
O.V.V Albinisme zorg Kenia
Proud and Willing to learn.
Lieve lezers,
Het is alweer even geleden dat ik mijn laatste weblog schreef, Oktober 2023 tijdens mijn bezoek aan het project in Kwale County aan de zuidkust van Kenia.
Zovele kids met Albinisme konden we er weer voorzien van de vele hulpmiddelen zoals Zonnebrandcrème (keeps them alive), brilletjes, lippen balm, huidzorg en meer.
We bezochten Samson, eindelijk uit het ziekenhuis ontslagen en hij huist nu in een hokje bij een oom op het plot, levend van de ene naar de andere dag met weinig vertier, voorzien van voedsel door middel van jullie sponsoring, gelukkig in het bezit van een goed bed met matras, hulde aan de directe hulp van velen!
De school werd bezocht, Likoni School For the Visual Impared ( Leger des Heils).
Hier wonen vele blinde en slechtziende kinderen, op kostschool, zwart en wit krioelt hier door elkaar, ja, de kids van de Lewa familie met Albinisme zijn er helemaal geïntegreerd, 6 uit 1 gezin, een zware last voor de ouders.
De kinderen hebben het er goed en de warmte zowel letterlijk als figuurlijk is er te voelen, liefdevol krijgen zij hier onderwijs.
Hermien en ik hadden veelvuldig overleg met ons team, zetten de koers voor 2024 globaal uit en bezochten een aantal groepen met Albinisme in Lunga Lunga en Kwale County.
We zaten niet stil in de tussentijd, Hermien op de kerstmarkt, Ik ventte de talloze door Diny gehaakte schaapjes en Engeltjes uit en was na een extra bestelling helemaal door de voorraad heen, tevens werd de allerlaatste jam verkocht.
Zo fijn om deze handwerk gaven van Diny te kunnen verkopen, de schaapjes dartelden er lustig op los naar menig gezin, engeltjes hingen in bomen of vergezelden menig kerst presentje.
Het eens zo droge Kenia heeft het zwaar, ook zij voelen en beleven de verandering in de natuur.
Door hevige dagenlange regenval, (de droge grond neemt het niet zo snel op) veranderde menig landje in een kolkende rivier en sleurde de jonge zaailingen van de mais mee wat resulteert in een slechte/ geen oogst.
Ik kreeg de beelden via de WhatsApp en werd er niet vrolijk van, de laatste investering werd vernietigd en de voedselvoorziening is tot het dieptepunt gedaald.
Wetende dat de huidige voedselprijzen enorm zijn gestegen, evenals alle levensonderhoud, besloot ik wederom een persoonlijke donatie te doen om weer nieuwe zaden te kopen en hopen dat de volgende oogst wel een kans van slagen heeft.
Ons team stak de schouders eronder en bezocht na ons vertrek de groepen en maakten ieder gezin blij met een cadeau, onderdeel van de grote sponsoring van vorig jaar.
Een Wisdom stove, Solarlamp of Waka Waka werd er verstrekt aan de gezinnen, vele blije gezichten dat er aan hen werd gedacht.
Ook was Jacqueline de dermatoloog mee voor de huidcontroles en werd er zonnebrandcrème verstrekt, tevens de indringende praatjes als Wake-up Call voor de ouders, kids uit de zon, hoedje op en lange mouwen en broekspijpen en rokken, we kunnen het niet vaak genoeg blijven herhalen, huidkanker ligt op de loer.
Hoe is het nu met Samson , deze vraag krijg ik regelmatig.
Hij heeft 3 weken geleden zijn laatste chemokuur gehad, de thuiszorg wordt afgebouwd, wondzorg moeten ze zelf proberen op te pakken, en het wachten is nu op bestraling.
Om dit mogelijk te maken heb ik in December zelf 150 euro verstuurd, 1 deel voor voedsel, de vader was gewoon vertrokken naar de huisbasis en had hem achter gelaten met…….NIKS!
Samson leefde op de gratie van buren, het brak mijn hart, hoe kun je dit nou doen als ouder, de gedoneerde Solarlamp was ook nog eens mee naar huis genomen.
Humanity by the father leaves far behind zei Josphat me, ik was al klaar met de streken en eisen van de vader en vertelde dat mijn financiële bijdrage van December de laatste was, hoe pijnlijk dit ook is.
Het andere deel van mijn sponsoring wordt apart gehouden zodat Samson naar het ziekenhuis kan reizen voor de bestralingen, maar nu hoorden we dat het bestralingsapparaat in Coast General Hospital al weken defect is en er een grote wachtlijst is ontstaan.
We opperden of het niet beter is om Samson naar huis te laten reizen en in een lokaal ziekenhuis de wond af en toe te laten controleren, we gaan het horen.
De donaties die Hermien en ik al eerder deden om zijn hutje op te knappen werden omgezet in materialen maar de vader moet wel helpen om dit te realiseren maar of dit gaat gebeuren…
We hebben dus duidelijk laten maken door Josphat, onze steun en toeverlaat ter plekken en Betty de verpleegkundige dat er een eind gaat komen aan onze sponsoring voor Samson, er gaat wat mij betreft teveel eigen geld aan op, de wil is er wel maar ik heb nog een ander project.
Beja, zijn broertje Thomas en 4 zusjes/nichtjes, allen geboren met Albinisme, mijn andere project dus, wat krijg ik hier een energie van, 6 jaar geleden vonden we ze in de gortdroge bush, een gezin met 6 kinderen met Albinisme die leefden in zware armoedige omstandigheden.
We kregen ze op school, de Likoni school waar dus een grote groep kinderen ( 60) met Albinisme woont, vergezeld van ca 100 “zwarte” blinde en slecht ziende kinderen.
Wist je dat kinderen met Albinisme ook zeer slecht zien?
Ze hebben het er goed, krijgen goed onderwijs en veel persoonlijke aandacht en dat resulteert in iets!
Beja zat in een klas met 12 kinderen, op een normale school zijn het klassen van wel 100 kids per klas lokaal.
Dat Beja het goed doet had ik vorig voorjaar al gehoord, Amina en Elizabeth, beide hebben zij de leiding over de school, gaven het al aan, Beja haalde goede punten die misschien kunnen resulteren in gedeeltelijk gesponsord Secundary onderwijs.
Er lag een grote druk op zijn schouders om goed te blijven presteren.
Toen ik in Oktober op de school was lagen de prestaties nog steeds in de lijn der verwachting.
1 week na ons vertrek begonnen de eindexamens van het Primary onderwijs, een serieuze zaak in Kenia, de school wordt voor iedereen gesloten, voor alle andere klassen begint dan de zomervakantie, klas 6 moet nog een week zwoegen.
Toen was het de eerste week van December en kreeg ik een bericht van Beja.
I have 318 out of 500 point vertelde hij me, and I am 3 out of 12 from the class.
Ik had me al ruimschoots verdiept in de materie en eisen die worden gesteld om naar Secundary onderwijs door te kunnen stromen.
De maximale score in heel Kenia was 418 punten van de maximale 500 dus Beja had het inderdaad goed gedaan.
I MUST GO TO THIKA HIGHSCHOOL, dit klonk me bekend in de oren want deze wens vertelde Beja me in Oktober ook al.
De leiding van de school EN Beja willen graag dat hij daar naar toe gaat, vlakbij Nairobi in Noord Kenia, ver van huis, de ouders hebben er slapeloze nachten van.
He must be pushed zei Amina me, zijn kansen voor goed Secundary onderwijs zijn daar beter!
Het valt onder dezelfde school van het Leger des Heils voor slechtzienden en blinden, maar dan in Thika bij Nairobi.
Een paar dagen later, wederom een bericht van Beja, I have a Sponsor!
Ik kon het niet geloven, net je eind resultaat binnen en dan al een sponsor, dat bestaat niet.
Mijn vermoeden klopte, hij had van school de documenten ontvangen voor een APPLY FOR SCHOOLARSCHIP via de KCB bank in Mombasa.
Dit betekend dat we een aanvraag gaan doen voor het sponsor programma van de bank.
Allerlei papierwerk moest geregeld worden, pasfoto’s, geboortebewijs, ID, handtekening van de dorpsoudste en een geestelijke, alles kwam eraan te pas.
En dan….. moet er gereisd gaan worden, Beja en zijn vader, 5 uur naar Mombasa, via de school die ook het een en ander aan school informatie en resultaten in moesten vullen.
Een gezin dat vrijwel niets heeft en deze kosten niet kan dragen, een zoon die de hersens heeft om meer te kunnen, wat doe je dan, dan spring je bij om dit mogelijk te maken, zijn enige kans om verder te komen.
Ik maakte persoonlijk 200 euro over om hen hierin te ondersteunen, zijn enige kans op……
Uiteindelijk zijn Beja en zijn vader naar de stad afgereisd en bij de bank werd alles ingeleverd.
Een paar dagen later kwam er weer een bericht van Beja, I AM INVITED FOR AN INTERVIEW!
En wederom, met zijn vader al op vrijdag afgereisd om op zaterdag 16 december op tijd te zijn voor een gesprek bij de bank, we laten niets aan het toeval over!
Ik drukte Beja op het hart, neem je bril mee, wellicht moet je een lees test doen en je moet zo goed mogelijk proberen te presteren.
Het was maandag en ik kon niet wachten om te horen hoe het was verlopen.
Beja, appte ik, hoe ging het zaterdag? Oh, goed hoor, juist, een duidelijk teenager antwoord.
Waar ben je nu?, mijn vader is naar huis terug en ik wacht bij mijn oom in de buurt van Mombasa tot ik hoor dat ik gesponsord wordt, ook zo’n mooie gedachtegang.
Wat doe je nu vroeg ik? Niks, ik wacht op antwoord van de bank was het antwoord, het kon zo een Nederlandse teenager zijn.
2 dagen later weer Beja op de WhatsApp, we moeten foto’s opsturen naar de bank hoe we wonen, (vast een controle of je wel eerlijk bent), en vertelde hij, misschien komt er ook nog iemand van de bank langs om te kijken, uiteindelijk is dit niet gebeurt, ze wonen voor de bank vast te ver weg in de bush.
Al weken ben ik dagelijks aan het appen, vragen, regelen, niets aan het toeval overlatend.
De Schoolfee structure heb ik opgevraagd voor het geval Beja niet wordt gesponsord( zie de foto pagina).
Het komt op het volgende neer:
Volgende week horen we of Beja wordt gesponsord door de KCB bank, een week later begint de school al, hoezo korte termijn.
Als ouders heb je sowieso een eigen bijdrage van ca 15.000 Ksh (ca 100 euro)aan schoolgeld.
Deze bijdrage ga ik zelf betalen, de ouders kunnen het niet.
Er moet een volledig schooluniform komen, jas, truien, blouses, polo’s, t shirts, sokken, stropdas, schoenen, slippers, kussenslopen, beddengoed, 2 dekens, hoed, broeken, lederen riem, lederen schoenen, schoenpoets, en de hele rataplan zoals zeep, waspoeder, handdoeken, wc papier, bord, bestek etc kosten ca 50.000 Ksh ( ongeveer 320 euro).
In principe zijn dit eenmalige kosten, buiten soms een nieuw shirt of broek voor de komende 4 jaren.
Verder komt er dan nog een beddenmatras, metalen kist om zijn persoonlijk spullen in op te bergen en medical check up, kosten ca 18.000 ksh ( ongeveer 130 euro).
Dit is eenmalig voor de komende 4 jaar.
Verder gaat de vader mee en Joseph ons team lid om de vader en Beja wegwijs te maken naar Thika.
Joseph, zelf albinisme heeft dit vorig jaar ook met meer kinderen gedaan, een mental support voor de vader die nog nooit buiten zijn eigen regio heeft gereisd.
Een retour reis naar Thika kost 5.000 ksh per persoon (ca 35 euro), een kostenpost van 70 euro voor Joseph en de vader.
Beja is gedreven en wil perse naar middelbaar onderwijs in Thika, een verdienste na 6 jaar bewijzen dat hij er goed genoeg voor is.
De directie van de school belden me opgetogen op met de uitkomst van zijn examen en waren oprecht zo blij dat hij het zo goed had gedaan, wie ben ik dan om niet te proberen hem optimaal te proberen te supporten?
Mocht de bank Beja sponsoren, dan zullen zij de boarding kosten gaan betalen en het reisgeld voor Beja, maar desondanks is er een heel eenmalig pakket aan te schaffen dat totaal op ca 500 euro neerkomt en dan de reiskosten voor de vader en Joseph (70 euro).
Beja gaat naar school, geen enkele reden om hem deze kans niet te geven!
Een kind dat zo gedreven is en graag wil, daar heb ik respect voor.
Verder gaan de andere 5 kids van het gezin ook over 2 weken weer naar school, lang leve de opbrengst van de jam productie en het haakwerk!
LET NO ONE LEFT BEHIND.
Een heel verhaal en ik hoop dan ook dat er onder mijn lezersschare mensen zijn die mee willen helpen om hem deze kans te geven.
Vele druppels vullen de emmer.
Mocht je denken, deze kanjer gaan we op weg helpen, een bijdrage overmaken kan dan op:
C.Sonder
NL51RABO0337653712
T.N.V bijdrage Secundary School Elisha Beja Lewa.
IT’S THE FIRST STEP THAT IS ALWAYS THE HARDEST TO ACHIEVE SUCCES.
P.S, kijk vooral ook op de foto pagina, hier kun je de school fee structure en benodigdheden lezen.
Dank jullie, Carla.
The story of their lifes.
Na een dagje rust gaan we weer aan de bak.
Kwale Eye Centre, gerund door Helen Roberts, een Engelse oogarts die in haar jonge jaren 30 jaar geleden in een lemen hut een oog kliniekje begon.
Deze oogkliniek is in 30 jaar uitgegroeid naar een alom bekende kliniek, juist ook voor de minder gefortuneerden onder de bevolking.
Jaren geleden deden Hermien en ik mee met een oogkamp, gesponsord door Toyota Kenia.
We gingen naar Mwatate in de Taita Taveta hills, waar de satelite kliniek huisde.
Met landrovers trokken we de bergen in waar weken tevoren door mobilisers aanplak biljetten waren aangebracht om de komst van het oogkamp aan te kondigen.
Een veel voorkomende kwaal aldaar is Staar, mensen die werden geïdentificeerd werden nog dezelfde dag gratis geopereerd onder lokale verdoving, ze konden van bijna blind zijn ineens de bijbel weer lezen, de krant, de kleinkinderen voor het eerst zien en vooral, ze kregen hun identiteit weer terug en waren niet meer afhankelijk van hulp door familie leden, zo mooi om hieraan mee te hebben gedaan.
Sindsdien helpen wij de kliniek middels sponsoring om het brillen fonds aan te vullen waardoor de aller armsten toch een bril met maatwerk glas kunnen krijgen.
Kortom,Hermien en ik hadden een VIP uitnodiging gekregen, what’s in the name, om het feest bij te wonen.
De kinderen van Likonischool for the Blind traden op en zongen er prachtig, menig spreker kwam aan bod, bobo’s, oud patiënten, en als verrassing mocht iedereen aan het einde van het feest genieten van een maaltje Pilau.
Beja.
Vrijdag ochtend vertrokken wij vanuit Kwale county naar Mombasa waar we ook nog enkele zaken hadden af te handelen.
Morgan, onze chauffeur, (zo’n gemak om vervoer zelf te kunnen regelen) haalde ons op en de eerste stop was Likoni School For The Blind, de school van het Leger des Heils waar veel blinde, slechtziende en kinderen met Albinisme op boardingschool zitten, tijdens vakantie gaan ze naar huis.
Morgan betalen we per dag en ook de brandstof want die is enorm duur, €1,50 per liter benzine.
Als je dit wegzet ten opzichte van de inkomens dan is het bijna onbetaalbaar om zelf een auto te hebben, ook hier stijgen de prijzen enorm.
Het eerste tankstation was overvol met auto’s, de tweede had geen brandstof en toen riep Morgan, ooh we are out of petrol, ach ja we maken zoveel mee, overal is een mouw aan te passen maar zonder brandstof komen we echt niet verder.
Auto aan de kant gerold en een paar jongens aangesproken, Morgan ging achter op de brommer en wij bewaakten de auto.
Ondertussen bedachten we een plan, mocht de brandstof niet te krijgen zijn dan gaan wij alvast verder met de Tuk Tuk en wachten dan op Morgan bij de school.
Geluk is met de domme, wij denken altijd vooruit, de Kenianen per dag want het kan altijd weer anders worden dan dat je in gedachte had, en de tank helemaal vol gooien is een no go, een ander zou het wel eens ‘s nachts kunnen jatten, daarom doet bijna iedereen er maar voor 1.000 shilling in.
Maar, hoorden we later, de benzine prijs ging de volgende dag weer omhoog en daarom waren de voorraden leeg getankt de dag ervoor, dat was dan ook de reden waarom wij er zo slecht aan konden komen.
Een kwartiertje later kwam Morgan gelukkig terug met een oude 10 liter water fles gevuld met benzine waarna via een afgeknip water flesje als trechter de tank werd gevuld, opgelost!
De reis kon weer worden voortgezet naar school.
Ik had al aangekondigd bij de leiding dat we kwamen voor een visit en dat ik graag Beja, de oudste van de 6 kinderen met Albinisme uit 1 gezin wilde spreken, ik had hem immers in Maart een belofte gedaan, dit gezin ondersteun ik deels.
Tijdens het bezoek in Maart werd me verteld dat Beja het zo goed doet op school, hij zit nu in de laatste klas van primary school en doet eind van deze maand examens.
Men is erop gebrand om de kinderen goed te laten scoren en zo te proberen een kans te maken op een gesponsord schoolarship voor secundary school van 4 jaar, mocht Beja het zo goed blijven doen dan is zijn kans hierop heel reëel, en hij schijnt slim te zijn.
Als je weet( voor de nieuwe volgers) dat we hen 6 jaar geleden uit de bush haalden in zeer slechte omstandigheden en ze nog nooit onderwijs hadden gevolgd, dan zou dit een geweldige kans voor hem zijn.
Dinsdag heb ik de vader van het gezin weer ontmoet en hij was zeer bezorgd, ze hadden er slapeloze nachten van, hoe komen we aan reis en schoolgeld, (het is een simpele boer), het kan niet, waarom niet in de buurtnaar de middelbare school maarnaar Thika endanzover weg, uitgebreidhebben webesproken dat we afwachten tot de resultaten van de examens komen en we het dan bekijken, de school zal hen daarin begeleiden en ook leden van ons team houden de vinger aan de pols.
He must be pushed and it wil be better there, werd mij gezegd door de leiding van de school.
Voordat Beja uit de klas werd geroepen sprak ik met zijn leraar Engels en tevens computer leraar, en ik vroeg hem hoe het er mee was, zoals al bevestigd doet hij het echt heel goed, Elizabeth de directrice kwam erbij en zij waren allen zo blij voor Beja dat ik een heel goede gesponsorde laptop voor hem mee had, hier gaat hij echt wat aan hebben.
Man o man, wat is hij gegroeid, van een jongen die geen woord Engels dorst te spreken tot nu een tiener die me wist te vertellen dat hij juist wel heel graag in Thika op school wil, geweldig om te horen.
Ben je niet bang om zo‘n eind te reizen vroeg ik hem, nee hoor, er gaan toch meer kinderen van hier mee, heerlijk om te horen!
Wat wil je worden vroeg ik hem, Piloot worden leek hem wel wat, ik heb hem subtiel uit de droom geholpen dat je met zulke slechte ogen, hebben alle kinderen met albinisme, nooit zult kunnen vliegen, maar,dater in de luchtvaart wel veel andere opties zijn, en dat daarom zijn leer hulpmiddelen zo van belang zijn.
Toen kwam de gedoneerde rugtas op tafel, met een heel goede laptop erin van een zeer gulle gever, Beja was zo blij en ging hem meteen aan zetten en bekijken, mijn vorig jaar gedoneerde tablet kan weer aan een ander worden doorgegeven nu hij zo’n mooi geschenk heeft gekregen, de smartphone met geld om beltegoed te kopen heeft je vader al zei ik hem, dit is verboden op primary school, heel begrijpelijk.
De computer onderwijzer gaat Beja helpen de laptop goed te installeren, en de nuttige programma's erop te zetten, hoe hij ermee om moet gaan weet hij al vanuit school die er ook een aantal heeft.
De laptop heb ik voorzien van zijn naam en mag de computerklas niet verlaten, in het weekend en tijdens lessen mag hij erop los gaan.
Beja rende al huppelend naar de klas terug, wat een blije jongen, de solarlamp die ook voor hem gedoneerd was heb ik al aan de vader meegegeven naar huis.
Dit was een heel inspirerende ochtend, het doet er echt toe om zo hulp te bieden, #EDUCATION#FOR#ALL#.
De volgende stop was Coast General Hospital in de stad, hierover meer onder het kopje Samson.
Margareth, de doeken dame, zij is eind 70 en staat nog altijd op marktjes om de mooie Kikoyo doeken aan de man te brengen,zewachtte vol smart om me de bestelde doeken te overhandigen en vooral om ons weer te zien, dit was de volgende stop.
Via een oproep op de intranet pagina van mijn werk en collega’s op de afdeling heb ik maar liefst ca 70 doeken mee terug te nemen, ze zijn allemaal even mooi, ja, beide koffers zitten bomvol met alleen maar kikoyo’s, en er zijn er nog een paar over voor de liefhebbers die vergeten zijn om te bestellen.
Even bijgekletst met een lekkere cappuccino en Margareth geld toegestopt om met de Tuk Tuk weer weg te kunnen.
Toen door naar de Severin lodge waar we weer aller hartelijkst werden ontvangen, een mooie kamer en heerlijk zwembad grenzend aan het strand wachtte op ons, ook hier weer bekende gezichten van de staf die globaal weten wat we doen en ook weer mensen met Albinisme kennen, hoe fijn is het dan om telefoon nummers door te kunnen geven voor hulp vanuit ons team.
Samson.
Samson, een grote zorg en hoofdpijn dossier, menig overleg heb ik over hem gehad met mijncollegaehoofd hals chirurgen.
Voor de nieuwe volgers, we vonden hem vorig jaar Oktober met een enorme tumor op zijn oog, niet om aan te zien en te ruiken, zijn vader begeleidde hem, Samson had een lap voor zijn oog hangen, we schrokken enorm toen deze werd verwijderd, goede raad is duur en wat kun je dan ter plekke doen.
Ik zocht meteen contact met mijn collega’s voor raad, het komt erop neer dat Samson afgelopen December is geopereerd en zijn oog met omliggend weefsel is verwijderd.
Hermien en ik investeerden 1100 euro in hem maar omdat de weg van behandeling wel eens lang kon zijn hadden we al tevoren laten weten dat dit de max was en er verder vanuit giften in Kenia moest worden bijgedragen, uiteindelijk heeft Samson 6 maanden in het ziekenhuis gelegen, toen er werd gestopt met de betaling wegens corruptiepraktijken werd Samson het ziekenhuis uit gezet, zonder enige vorm van begeleiding, medicatie of verbandmaterialen, hoe kun je als ziekenhuis zo acteren, ook was het nog eens zo dat de tumor aan het terug groeien was.
Via onze teamleden die Samson bezochten kreeg ik verschrikkelijke foto’s binnen.
Naar huis gaan in Lunga Lunga waar hij woont was geen optie, het is 3 tot 4 uur reizen en dan is iedere vorm van zorg uit beeld.
Gelukkig hebben we veel meelevende lezers en toen het bericht onze kant op kwam dat Samson op de grond sliep op karton, kon ik gelukkig meteen een bed, matras, klamboe en beddegoed laten bezorgen, tevens zijn er al diverse keren voedselpakketten aangeschaft, en komt de fruitkar soms langs, dank van Samson en zijn vader aan de gulle gevers!
Gelukkig heeft Hermien nog contact met een groep diaconessen en diebesloten dethuiszorg te bekostigen waardoor eerst iedere dag en nu om de dag Betty, een verpleegkundige langs gaat om de wondzorg te doen, maar dit kunnen we natuurlijk niet eindeloos door laten gaan, alles heeft zijn grens en we hebben nog een grote groep mensen met Albinisme die de aandacht en zorg verdienen.
Ondertussen was ik op de achtergrond al 2 maanden bezig met behulp van een collega hoofd hals chirurg om een aanvraag te doen voor gratis immunotherapie, de tumor die Samson heeft is hier heel geschikt voor, dit wordt bij ons in het AVL veel gebruikt en boekt goede resultaten.
Hier kreeg ik echter bijna slapeloze nachten van, Sanofi, de industrie die dit geneesmiddel op de markt brengt had ondertussen goedkeuring gegeven voor Compassionate Use, gratis en voor niets, en gratis afgeleverd bij het ziekenhuis, waarde 6.000 euro per gift, Samson heeft er ca 3 nodig, reken maar uit, dat is mooi zou je denken, echter, de communicatie met de artsen is allerberoerdst, het lijkt er gewoon op dat als het niet voor eigen gewin is dat de interesse er niet is om een stap harder te lopen en fatsoenlijk te communiceren...
Dit was dan ook de reden dat wij vrijdagochtend een afspraak hadden met de Deputy CEO van Coast General Hospital, eindeloos heeft Josphat ons teamlid het ziekenhuis bezocht om dit teproberente regelen, ik emailde tevoren wat af met de CEO maar eindelijk, we kwamen binnen, samen met Josphat onze steun en toeverlaat, ook behept met Albinisme, maar hij laat zich niet afschepen en gaat net zolang door tot er resultaat komt.
Bijna 2 uur hebben we er intensief gesproken, het was verbijsterend om te constateren dat de waarnemend directrice, tevens arts niet eens de naam van Samson kende, ze had nog nooit over hem gehoord terwijl er met regelmaat meetings zijn met specialisten en de directie.
Gelukkig had ik alle emails en de hele whatsapp tijdlijn in mijn bezit, ze las alles en was oprecht geschokt.
Give me 5 days zei ze, de onderste steen komt boven, de artsen zullen stuk voor worden bevraagd, wie heeft de betaling van de ziekenhuis rekening gedaan, waar kwam het geld vandaan, waarom is er geen fatsoenlijk dossier, waarom is hij nooit ter sprake gekomen, “specialisten” die ineens naar blijkt helemaal geen specialist zijn maar Clinical Officer( soort Physician assistent) vele vragen rezen waar antwoorden op moeten komen.
Dit krijgt op zeer korte termijn een vervolg met antwoorden naar mij, het aanbod van de immunotherapie is er gelukkig nog steeds en wordt nu hopelijk snel opgepakt.
Wat zijn wij gezegend met onze gezondheidszorg.
Nog 1 bezoek restte, en dat was Samson zelf te bezoeken.
Zondag ochtend reden weeen beetje met een knoop in de maagmet Josphat als bijrijder naar Changambwe, een sloppenwijk waarSamsontijdelijk bij zijn 2 ooms verblijft.
Life is a Challenge horen we regelmatig, nou, dit is vandaag een understatement.
Josphat is er bijna dagelijks maar toch moesten we meermaals de weg vragen welk zandpad het moest worden, en toen stuitten we op een bouwval, ik heb al zoveel gezien in Kenia maar dit is te triest voor woorden, je voelt en ruikt de armoede, menig dier heeft het beter, een aantal houten palen, dichtgetimmerd met iron sheets, en daar lag Samson, op zijn gedoneerde bed.
Weken dorst hij niet uit het hok te komen maar gelukkig zijn Betty en Josphat volhardend en langzaam aan namen ze hem mee naar buiten, eerst gewoon onder de boom zitten, toen lopend naar een shopje en uiteindelijk durft hij naar de kerk te gaan( ook een armzalig onderkomen).
Er zit progressie in want ineens kwamen er de laatste 2 maanden 3 chemokuren om de hoek kijken waarvan hij afgelopen week de laatste heeft gehad, in dag behandeling.
Hij werd kaal, grappend zeiden Betty en Josphat, dan hoef je niet naar de kapper.
We lieten verbandmiddelen, pleisters en handschoenen achter, Samson gaf ik een Solarlamp met zonnepaneel waar ook nog eens een radio in zit zodat hij o.a zijn telefoontje kan opladen,, en vooral dat er licht is voor de veiligheid ik vertelde hem en zijn vader over de aangeboden immunotherapie, we kaapten 6 bananen mee bij hetontbijtdie hij zo lekker vind.
Met toestemming van Samson en zijn vader maakte ik foto’s en video’s, beelden zeggen meer dan woorden om te kunnen begrijpen hoe het ervoor staat, dit is niet uit te leggen.
De weg terug is altijd simpel en via een stop in de stad waar we Josphat en Betty blij konden maken met allerlei donaties en onze cadeautjes vervolgden wij onze weg terug naar het hotel, een hoofd vol overpeinzingen, de klus is nog lang niet geklaard.
Ik hou jullie op de hoogte bij verdere ontwikkelingen!
En na een slaap van 3 uur zit ik nu in het vliegtuig de foto’s en video’s weer te bekijken en schrijf ik dit verhaal in de hoop om voor Samson en zijn familie nog het een en ander te kunnen betekenen, vooral voeding en schoon drinkwater is belangrijk om hem in een goede conditie te houden, er is daar geen stromend water en dit moet in 20 liter tonnen bij de waterput worden gehaald, en wassen is flodderen met een teiltje water, het toilet is een openbare latrine met een gat in de grond.
#WE#NEED#A#POT#OF#BLESSINGS#
XX Carla