carlasonder.reismee.nl

Touching the harts.

De tassen zijn weer herschikt voor onze volgende trip naar Kinangoni Dispensery.

There are lots of cliënts verzekerde Almasi me enthousiast, en de mobilisers hebben er weer veel werk aan gehad om zoveel mogelijk mensen te verzamelen en aan te moedigen om te komen.

Het enige probleem is soms de vervoerskosten en sommigen willen gewoonweg niet in het daglicht treden, letterlijk en figuurlijk!

Jezelf blootstellen aan zoveel hitte en zon als je einden moet lopen, dat kan een drempel voor hen zijn en sommige mensen willen gewoonweg geen aansluiting bij mede albino landgenoten, een weloverwogen keuze maar wel erg jammer!

Verstoken blijven van medische zorg en belangrijke informatie.


De rit naar Kinangoni dispensery , ik was er 2 jaar geleden ook en ontmoette er de mobiliser, Mr. Mongolo, what's in the name, met een groep die we toen al konden voorzien van een voorraad crème.

Ik heb hoge verwachtingen van ons bezoek en aan het enthousiasme van Almasi zal het in ieder geval niet liggen.

Het is bewolkt en minder heet als vanochtend de wekker om 6.30 gaat, we snel ontbijten en op weg gaan voor de rit van 3 uur die ons weer langs een mooie route voert, het zijn rustieke beelden en verveelt nooit.

Bij Samburu, onze plek van zaterdag draaien we het asfalt af en vervolgen onze weg via zanderige rode aarden paden, de bulldozers staan aan de kant van de weg om ook hier te zorgen voor een goed berijdbaar wegdek in de regentijd.

Dan arriveren we bij de dispensery, een soort consultatie bureau waar de mensen zich hebben verzamelt onder de boom of binnen in de schaduw.

Almasi staat ons op te wachten en meteen zie ik onze mobiliser Mr.Mongolo, in een speciaal hesje zodat iedereen weet dat hij geen klant is maar in een andere hoedanigheid aanwezig.

De man is enthousiast en weet het nog van 2 jaar geleden, I remember you and your friend and now you come back!

Er hebben zich aardig wat mensen verzamelt, er wordt op ons gewacht.

Onmiddelijk spot ik een moeder met een albino baby'tje, pas 1 maand oud en de trieste blik van de moeder raakt me enorm, zo klein en haar eerste kindje van 2 jaar was zwart en dan nu dit!

De moeder is nog steeds in shock en heeft veel informatie nodig, ziet ook hoe andere albino kinderen er aan toe zijn met lelijke huidafwijkingen, wat zal er door haar heengaan.

We doen een voorstel rondje en gaan vervolgens onze toko weer opstarten, Almasi verteld wat we hier komen doen en iedereen knikt instemmend want we hebben heel veel volle tassen mee.

Met de allerkleinsten beginnen we, passen volop met de brilletjes en geven ruim crème mee, de mensen wonen ver weg en er worden volop hoedjes gepast.

Dan komt er een moeder met een hele schare aan albino kinderen, wat heb je dan een pech als familie, ik herken onmiddelijk de oudste van 2 jaar geleden, het kind kijkt alleen maar naar beneden en is erg in zichzelf, we zoeken goede zonnebrillen uit en meteen ziet ze er hip uit.

Nu kan ze weer vooruitkijken zeg ik tegen Almasi, door de felle zon lukt dat namelijk niet, het zal wennen zijn voor haar, hopelijk werken aan een stukje zelfvertrouwen en dat ze er mag zijn!

Hermien heeft nog sandaaltjes van haar kleinzoon mee en die passen 1 van de kinderen en gaan dan door naar de jongste, ze gaan zo nog jaren mee.

"Many harts have been touched today" zegt Almasi tegen me.

Het was mooi, indrukwekkend, vrolijk, met een lach en soms een verborgen traan, het went nooit om zovelen in zulke slechte omstandigheden mee te maken.

Maar we zien ook blije gezichten als we ook hier de Waka Waka's uit kunnen geven, juist aan hen die het zo moeilijk hebben, de moeder met de baby, het gezin met de meerdere albino kinderen, de tienerjongens die zo bij de lamp hun huiswerk kunnen maken.

Studeren is toekomst, licht is veiligheid, een gemeengoed voor iedereen!

We laten een mooie voorraad crème en brillen achter voor hen die er vandaag niet waren.

De boel wordt weer ingepakt, vele handen geschud, een groepsfoto gemaakt en de mensen verdwijnen weer, sommigen nog even onder de boom, afspraken makend over de volgende bijeenkomst die 2 wekelijks plaatsvind, want aan hun doorzettingsvermogen ligt het niet.

We reizen weer af terug naar Mombasa met een tevreden gevoel.

Ik denk alweer verder, de baby brilletjes voor de allerkleinsten.... o zo nodig, na de zomer start ik weer met het verzamelen hiervan, je kunt immers niet vroeg genoeg beginnen.

De koffers waren leeg maar nu weer helemaal gevuld met de mooie Keniaanse doeken die meer dan 60 afnemers met plezier zullen gaan gebruiken, daar ben ik zeker van!


Het was mooi, druk, warm en er is veel gebeurt maar met een warm hart denk ik terug aan deze reis en mijn maatjes Hermien, Anneke en Mieneke, we waren een geolied team!


Assante Carla.








Reacties

Reacties

Carry

Ja heftig weer en zo nodig.
Jullie hebben het weer fantastisch gedaan.
Xx

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!