Poeh, ik ben hier pas 1 ½ week en het lijkt al zoveel langer.

Wat is er veel op ons pad gekomen , maar nog mooier, met zo'n bevredigend resultaat.

Ons Watsapp bericht omtrent de 6 albino kinderen in Lunga Lunga heeft veel teweeg gebracht, zowel bij ons als bij vele van jullie.

De telefoon ontplofte bijna, zoveel reacties, hartverwarmend.

Ik wilde uitdrukkelijk, ook voor mijn vertrek niet met een rekening nummer op de proppen komen, in het voorjaar heb ik ook al veel donaties ontvangen.

Toch overtrof het onze stoutste dromen, wederom zovele onverwachtse steun na ons bericht.

Het is vandaag zondag en we hebben net met de bestuursleden van de Albinism Care Foundation Mombasa vergadert.

Ook zij zijn zo blij met het mooie resultaat om 4 van de 6 albino kinderen uit het gezin morgen naar Mombasa te laten komen.

Josphat, een van de bestuursleden stapt zo op de bus om naar Lunga Lunga te reizen, ontmoet het gezin, overnacht daar in de buurt en komt morgen met 1 vader en 4 van de 6 kinderen naar hier.

De andere 2 kinderen zijn nog te klein en moeten nog zeker een jaar onder moeders vleugels blijven.

Het is donderdag ochtend als we ons in de hel van Kongowea market begeven.

Dit is een enorme locale markt, vol met kleding, plastic huishoud materialen en ander gespuis.

Zo hier en daar wordt er gesist naar ons, tssss en hoor ik meermaals Mzungu Mzungu roepen.

Voor de zekerheid en om niet het gevoel te hebben opgelicht te worden hebben we onze vriendin Helen meegenomen.

We hebben een duidelijke missie, kinder kleding, second hand en nieuw kinder ondergoed.

De meest dure merken, komend uit het buitenland, liggen op grote bulten op de vloer.

We grabbelen in de stapels om mooie setjes voor de kinderen samen te kunnen stellen.

Dan komt het op betalen aan, ik roep it's for very poor people so give me a good price, en probeer nog wat af te dingen, de verkoper sputtert wat tegen, Hermien begint te lachen en zegt hier is iedereen arm!

Toch krijgen we een mooie deal en beladen vol met tassen verlaten we de hectiek, kopen was poeder, en doen de was om de kleding schoon mee te kunnen geven en trakteren ons op een ijsje, welverdiend.

De shop ging net op slot maar de verkoper was zo aardig nog even voor ons open te gaan.

Welke smaken heeft u?, de man kijkt wat bedenkelijk, de bordjes zijn net weggehaald.

Dan pakt hij een lepeltje en besluit voor te proeven, een voor een, steeds met hetzelfde lepeltje......

Het is een feestje als we op vrijdag de Primary school in de slumps van Tudor bezoeken.

In Maart hebben we hier tientallen school uniformen gebracht van het donatie geld.

We lopen voetje voor voetje achter elkaar door de smalle steegjes van de slump, het stinkt er enorm naar riool, sanitair is er niet.

In de regen tijd loopt alles onder en is er geen beginnen aan.

Een trap is er zo hier en daar gemaakt van auto banden gevuld met aarde.

Het is oppassen om niet aan spijkers, uitstekende planken en ijzeren dak platen te blijven hangen.

Zo hier en daar zitten er mensen lusteloos voor hun hutje op afgekeurde matatu bankjes naar ons te staren, ook ik zou hier depressief worden als het je voorland is nooit verder te kunnen komen.

Dan klinkt er kinder gezang en bereiken we de school.

De school, het is niet meer dan 2 lemen hutten, wordt bevolkt door 120 kinderen.

De meeste hebben hun nieuwe school uniform van het voorjaar aan en het ziet er schoon en heel uit.

Vandaag brengen we hier een hoop blijheid.

Nog 10 nieuwe school uniformen warener aangeschaft..

2 voetballen, 3 springtouwen, vele blikken met kleur potloden, puntenslijpers, vouw papier en kleur boeken komen hier op zo'n goede plek terecht.

Ik had de Schiphol Group benadert en kreeg nog eens 192 doosjes kleur potloden.

Het was zeulen met onze spullen maar de glimmende ogen en met de wetenschap dat alle kinderen ook een doosje potloden mee naar huis kregen, liet ons al die kilo's meteen vergeten.

De springtouwen werden meteen uitgepakt en in gebruik genomen.

De kids waren uitzinnig en wilden allemaal tegelijkertijd meedoen.

Daarna de jongens met de voetbal, zo mooi om te zien.

Na een uur taaien wij weer af en lieten een hoop blijheid en exitement achter.

Dan is het Zaterdag, Dental Day.

Clinton pikt ons op met de auto, onderweg Josphat en we crossen door het centrum van Mombasa naar de ferry om de rivier over te steken.

Het is druk in de stad, Clinton slingert behendig tussen menig Tuk Tuk en matatu om op tijd aan de overkant aan te komen.

Bij de ferrie is het een drukte met zware handkarren, vol geladen met fruit voor de markt.

Dan komen we aan bij Ngombeni primary school, ik hoor de generatoren al draaien, het spreekuur is al begonnen.

In een klas lokaal staan 5 aangeklede tandarts stoelen klaar voor de kids, een beetje spannend vinden ze het wel.

De Nederlandse Dutch Dentals, ook allen vrijwilligers, zijn voor een maand in onze regio.

Ik kon het voor elkaar krijgen dat alle 120 kinderen van de blinden school voor controle mochten.

Omdat de groep zo groot was en vele kinderen blind of zeer slecht ziend zijn, kwam de tand arts eerst naar de school.

Poets instructie kregen ze en allemaal een tandenborstels en tand pasta, uiteindelijk bleven er 41 kinderen over die we met een bus naar de locatie lieten komen, bus vervoer hebben we uit de donatie pot betaald aangezien het geen doen is om met zoveel blinde en slecht ziende kinderen met aparte matatu's te reizen, en het geld is hiervoor begroot dus...

Het was een heel festijn en na de behandeling kreeg ieder kind een tandenborstel, tand pasta, een tennis bal en mochten ze een cadeautje uitzoeken.

Ook de kinderen van de APDK revalidatie waren van de partij.

Onder de boom buiten werd menig gebit van te voren bekeken.

De blinde kinderen werden liefdevol begeleid door een mede vriendje van de Likoni school.

Een hand op de schouder als geleide en het onbekende terrein kan genomen worden.

Het was een mooie dag en alle gebitten zien er weer glimmend uit!

Nu even naar de beach van Mombasa en ons opmaken voor het bezoek morgen aan de Likoni School for the Blinds.

We zullen er dan de 4 albino kinderen ontmoeten en het verder afronden, wordt vervolgt.

Assante Carla.