carlasonder.reismee.nl

You can't solve the problem but can create a solution.

Het is woensdag ochtend als we vertrekken naar APDK Portzeitz, de thuisbasis voor de Mobile Clinic.

Het doorkruizen van de stad is een hel,het is spits en alle auto's, matatu's en boda boda's halen elkaar links en rechts in waar maar een gaatje is te vinden.

Uiteindelijk na een keer overstapen onderweg komen we na een dik uur en drijfnat van het zweet aan in Portreitz, het is alsof ik niet ben weggeweest ,een hartelijke ontvangst en blijdschap om de meegebrachte donaties.

Een laptop voor de Mobile Clinic stond al zo lang op de verlanglijst en nu is er ineens een voor hen, geweldig, mijn splinternieuwe laptop tas erbij met de gedoneerde usb sticks er en de boel kan veilig worden meegenomen onderweg.

We bezoeken de groententuin die afgelopen najaar vol stond met aubergines, courgettes, uien, tomaten en sukumawiki, de meest gegeten groenten hier.

Nu staat de boel er troosteloos bij maar dat is niet voor niets.

Met veel hulp zijn er geraamtes van hout getimmerd rond de hele groententuin, de netten zijn besteld en kunnen dan worden gespannen zodat de groententuin dan is beschermd tegen de felle zon en apen die er groenten pikken.

Als dit klaar is wordt er weer uitgezaaid en daarna verpoot, Transplantation zoals ze het zo mooi noemen, nog even geduld dus.

Gelukkig iser nog steeds een transport bedrijf dat zo aardig is om kosteloos iedere vrijdag te komen koken voor de kinderen, Pilau met vlees, ze zijn er gek op.

Ik bespreek de casus van Nundo, een jongetje dat tijdens de Mobile Clinic is gevonden.

Hij had een soort sarcoom in zijn linkerbeen, is hieraan geopereerd in Nairobi, jammer genoeg niet compleet en hij moet worden nabestraald.

De operatie is betaald uit een ander donatie fonds en we wachten nu op de gegevens uit Nairobi met de specificatie hoe vaak Nundo bestraling nodig heeft en wat de kosten post zal zijn.

Door een grote donatie van 1.000 euro kan dat geld hiervoor worden besteed, maar dan wil ik wel zekerheid hebben omtrent de kosten, halverwege een behandeling stoppen omdat het geld niet toereikend is zou zo pijnlijk zijn, wordt vervolgt dus.

De mee gebrachte doktersjassen worden ingezet op de gipskamer waar de hele week gipsbroeken, gips benen/voeten en spalken worden gemaakt, potloden en ballonnen voor de kinderen zodat die op zondag een verzetje hebben, en nagellakjes voor de meisjes, dat wordt een feestje!

Ik doe een toezegging om 500 euro in te zetten om de groententuin weer nieuw leven in te blazen nadat die is afgedekt met de netten, de toevoer van water is nog wel een probleem omdat de waterput soms droog staat.

We pakken de boel weer bij elkaar en storten ons in de avond spits.

Peter, we komen eraan hoor...... onze zo aardige duitse buurman waar we mogen zwemmen.

Dan begint vrijdagochtend het weekend en om 5.30 uur gaat de wekker,ha ha ja weekend tijd met een mooi vooruitzicht.

Mwatate, Mwatate wordt ons toegeschreeuw, we zijn weer beland in de hectiek van het busstation, nou ja een plein waar allerlei matatu busjes zich staan te verdringen om klanten.

Wij zijn onderhand zeer bedreven in het vinden van een goede zitplek, de reis duurd 4 uur en dan wil ik wel mijn benen kunnen strekken, slaan opdringerige verkopers van ons af die van hun hard gekookte eieren af moeten en nog meer etenswaren, horloges, brillen noem het maaar op.

Dan verschijnt Carry, een vrijwilligster van de APDK die met ons mee gaat het weekend en we kunnen vertrekken want ineens is de matatu vol.

De reis in de stad is wederom hectisch, we staan een half uur stil om de stad uit te komen, er is een ongeluk gebeurt en alles staat vast, op de 2 baans weg is een 6 rijen dikke stoet van auto's ontstaan die allemaal de stad uit willen.

Tegemoed komend verkeer heeft geen enkele kans en mensen stappen uit de matatu's, de deur bedienden gaan dan zelf het verkeer regelen, wat een chaos!!

Maar... uiteindelijk komen we om lunch time in Mwatate aan waar een taxi ons naar een paradijs brengt, Lions Bluff, een prachtige lodge in de Lumo sanctuary binnen het Saltlick wildpark, de toegang moet worden betaald, normaal 50 dollar p.p.p.d maar we zijn onderhand halve Kenianen en bedingen de residence prijs van 7 euro na overleg met het hoofd van de sanctuary.

De man hebben we vorige week met het oog kamp ontmoet en... wie goed doet die goed ontmoet, natuurlijk mogen wij voor een Keniaanse prijs naar binnen, we hebben uiteindelijk de lokale bevolking bijgestaan bij het oogkamp.

Al hotsend en botsend kruipen we de berg op, de schokdempers kreunen ervan evenals wij.

Dan staat bij aankomst Naomi de receptioniste ons al op te wachten met een lekker mango drankje, dat gaat er wel in en natte handdoekjes om ons even op te frissen.

De tent staat klaar en ons Valentines weekend, what's in the name kan beginnen.

We beginnen met een lunch, vergapen ons weer aan de mooie tent op palen met eigen terras uitkijkend over een deel van het park en ploffen op het bed neer, wat een reis en wat een vooruitzichten dit weekend.

Vrijdag avond een sundowner, op pad met de ranger en een ondergaande zon onder het genot van een hapje en drankje, ik wist niet dat Gin Tonic zo lekker is!

Facility lees ik in de gauwigheid op het naambordje van de ober die ons zoveel heerlijks komt brengen, logisch denk ik, maar dan lees ik eens goed, Falicity, ach ja het lijkt ook zo op elkaar.

Zaterdag ochtend een gamedrive met bush breakfast, midden in de wildernis staat een prachtig buffet klaar met mooi gedekte tafels, wat een feest is dat.

's middags een afternoon gamedrive die ons in een mooi deel van het park brengt, het wild komt uit de bosjes en de leeuw ligt naar ons te loeren alsof hij denk, dat zijn lekkere hapjes.

Zebra's, giraffes, hartebeesten, struisvogels, olifanten, noem het maar op en het is er.

Op de terug weg, het is dan al donker rennen 2 cheeta's voor ons uit, het kan niet op.

Diner by candellight met warme stoofjes gevuld met kooltjes voor het geval we het koud zouden hebben buiten, pfff de water straaltjes komen meteen weer opzetten en het wordt weer dweilen.

Het bed is weer gevuld met een warme kruik!! wie kan het hier nu koud hebben!

Hard krakende geluiden van brekende takken, ik veer overeind en het is midden in de nacht, ik grabbel naar mijn bril en kijk op mijn telefoon, 03.00 uur!! wat is er aan de hand?? ik lig gespannen te luisteren en mijn hart gaat tekeer.

Hermien en Carry liggen te ronken en ik besluit eruit te gaan en op onderzoek uit te gaan.

Onze tent wordt naar het hoofdpad verbonden door een houten bruggetje en ik zie een enorme olifant naast de tent staan, pffff, maar geen foto maken en voorzichtig met het licht, je weet maar nooit wat het beest gaat doen.

Carry vroeg nog voor het slapen gaan, waar is het fluitje voor dat hier hangt?

In geval van nood dus en dan heel hard blazen en hopen dat de Masaai krijger die nachtdienst heeft je komt redden!

Het dier staat een half uur aan bomen en takken te rukken en loopt dan om de tent heen en vertrekt weer naar beneden, gelukkig!

De volgende ochtend vertel ik het Hermien en Carry, ze kijken me aan en ik zeg, het is echt waar hoor, waarna we op weg naar het ontbijd de enorme hopen olifanten poep op ons pad vinden, het glimt nog, supervers.

En als toetje op Carry's verjaardag zondag ochtend weer een gamedrive met bush breakfast, daarna inpakken en weer met de taxi naar beneden de berg af waar we in Voi weer op de matatu stappen.

En nu is het een feestje om terug te reizen, wat hebben we een lol met de mede reizigers, een trotse jonge vader die ons de foto's van zijn pas geboren kindje laat zien, we praten over het onderwijs, de salarissen, en de school fees die betaald moeten worden.

Het onderwijs mag dan wel gratis zijn, maar als je geen uniform hebt en er wordt niet betaald voor activiteiten die dus niet facultatief zijn, dan wordt je kind gewoon naar huis gestuurd.

Carry heeft een dame naast zich zitten die een levende kip vervoert in een plastic zakje, alleen de kop steekt er boven uit.

Zielig zegt ze, als hij de reis maar overleeft, ik verzeker haar dat deze kip waarschijnlijk vanavond in de pan verdwijnt, vast een presentje van de familie voor thuis.

Ik wissel geld met de matatu deur bediende zodat hij zijn klanten kan terug betalen die al uren op hun wissel geld wachten, de reistijd vliegt zo voorbij en nog net voor de donkerte invalt, vallen wij met een plons in het zwembad van Bram....... of wordt het Peter?

Carla.

Reacties

Reacties

e.v.anrooij@nki.nl

geweldig verhaal weer Carla!

jannie

geweldig Carla, je bericht van de albino's is al in Thika aangekomen, ik zie ze daar volgende week.
Wat een verhaal van die olifant zeg....spannend, maar ik zou geen oog dicht doen....

Cisca

weer veel wild gespot en wel heel dichtbij die olifant.
Na zo'n weekend kunnen jullie er wel weer even tegenaan.
En als het teveel en te heet wordt weer een heerlijke duik in het zwembad.
Veel inspiratie voor de komende week.
Groetjes,
Cisca

Gerda bij de Vaate

wat een verhaal weer zeg! Wel handig want dan hoef je geen dagboek bij te houden. Spannende momenten en soms afzien tijdens het reizen! Maar op deze manier beleef je nog eens wat en zie je veel. Groetjes , Gerda

Fanny

Wat een geweldig verhaal weer carla???? heerlijk om te lezen! X

Suus

Het is maar goed dat die olifant wat poep had achtergelaten, anders had je geen Gin Tonic meer gekregen....;-)
Wat hebben jullie alweer ontzettend veel & goed werk verricht!!! Veel succes nog! Knuffel van Suus!

Patricia

Weer zo een geweldig verhaal Carla! Schrijven wordt je tweede beroep!
Wat maak je veel mee en wat doen jullie goed werk....moeilijk lijkt mij in zulke hitte en vochtigheid.
Liefs, Patricia

suze

En.. nog steeds niet bekeerd of alleen maar lekker gezwommen bij de Duitse buurman? Jullie verdienen een lintje! XX

brigitte

Hoi carla...heerlijk om te lezen wat je allemaal meemaakt! Xxx

Carry

Sweet memories. Mooi verteld weer Carla! !

Annie

Wat een mooi verhaal weer spannend wat je meemaakt en leuke foto's. Succes verder gr

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!