Step by step
Step by Step.
Naeen vlot vertrek vanuit Schiphol afgelopen zaterdag avond was het een verademing om op een rustig Kenyatta Airport aan te komen vroeg in de ochtend.
Mijn beide koffers waren weer vol gekalkt met kruizen waardoor ze extra door de scanner moesten, na een verhaal, want alle zonnebrillen vielen op, mocht ik door zonder te hoeven openen.
We zijn doorgewinterd dus maken ons er niet meer druk om.
We kregen een warm en nat ontvangst, de regen kwam met bakken uit de lucht.
Bij het naderen van de ferrie die ons naar de overkant moest brengen om aan de zuidkust te komen,waren de ferrie en de overkant niet eens te zien.
Een grote mist van regen, krioelende auto’s en personeel van de ferrie die de boel in het gareel moesten houden, de man stond tot zijn kuiten in het water, het was een grote overstroming.
Aan de overkant aangekomen was de overstroming een feit, de weg naar de zuidkust stond totaal blank, aan beide kanten van de weg stond het water op knie hoogte, een motor verdween in een groot gat en met man en macht werd er getrokken om hem te redden.
Uiteindelijk na 2 uur vertraging kwamen we aan in ons “Paradijsje” van waar we de komende 2 weken onze werkzaamheden runnen.
Een uur na onze aankomst hadden we meteen de eerste meeting met het team waar ik ze een heel mooie boodschap mocht brengen.
Na mijn vorige reis afgelopen Oktober werd ik benaderd door 1 van de oncologen in mijn ziekenhuis Antoni van Leeuwenhoek.
Zij had via 1 van de chirurgen een mooi verhaal vernomen over het werk met kinderen met Albinisme in Kenia dat we er al jaren doen.
Ik werd uitgenodigd voor een gesprek dat uiteindelijk in Januari plaatsvond.
De hele story van mijn Afrika reizen kwam op tafel, met foto’s en mooie verhalen en belevenissen.
Wat doen we er, met wie, hoe financieren we onze activiteiten, wat zijn de issues, waar is behoefte aan en wat heeft de prioriteit, ik liet alles aan bod komen.
Na het gesprek kreeg ik te horen dat de persoon in kwestie bekend is met Albinisme in de directe familie, en mijn verhaal echt indrukwekkend vond.
Of ik een verhaal op papier wilde zetten en opsturen, nou, dat hoef je me maar 1 keer te vragen.
Op een koude druilerige zondag kroop ik achter de laptop en wist een mooi samenhangend geheel te maken en een mooie PowerPoint presentatie met foto’s voor de nodige beeldvorming.
Uiteindelijk komt het erop neer dat ik de juiste snaar had geraakt en de stichting graag een donatie wilde doen.
Na een goed financieel onderbouwd plan kreeg ik te horen dat er een donatie werd gedaan van maar liefst 5.000 Euro!
Hiervan kan de groep 2 x per jaar op medische ronde met de dermatoloog, kunnen er 18 speciaal aangemeten brillen worden aangeschaft voor kinderen met Albinisme, komen er 20 Solarlampen en 20 Wisdomstoves.(www.wisdomstoves.org)
Tevens is er dan nog geld om de Cryo apparatuur te vullen die de dermatoloog nodig heeft om de huid te behandelen.
1.000 Euro kreeg ik al mee als eerste start voor de groep en de eerste kinderbrillen.
Als de groep (Kwale Albinism Network ) de registratie papieren heeft waar ze met smart op wachten, kunnen ze een bankrekening openen en komt de rest van het geld.
Aan het eind van de meeting bracht ik deze mooie boodschap, tranen van blijdschap en dankbaarheid vloeiden, zo’n mooie boodschap en zo’n mooi resultaat na jaren aan de weg timmeren.
We doen enorm veel aan activiteiten in Nederland om aan sponsorgelden te komen, dus dit is zo’n verlichting voor dit jaar.
Nu ligt de Focus voor de rest van het jaar op het sparen voor schoolgeld, de rest van het programma is gedekt voor dit jaar.
Met een goed plan, activiteiten en terugkoppeling hopen we dat er nog een jaar aan vast geknoopt kan worden, dus, aan de bak!
Tevend mocht ik een laptop van een vriendin overhandigen als sponsoring, dat komt nu helmaal goed van pas.
Stichting Sarefat, geven wat je hebt ontvangen is hun motto, heel fijn!
Samson.
Zoals velen waarschijnljk al weten hebben wij Samson op de laatste dag van onze Oktober reis ontmoet met een enorme snel groeiende tumor op zijn oog, de schrik was groot, wat moeten we hiermee.
Flink is er aan de weg getimmerd en uiteindelijk is Samson eind December geopereerd in Coast General Hospital in Mombasa, zijn oog en ooglid werden verwijdert, een enorm gat ontstond waarbij ik echt de zorg had of hij het wel zou overleven en niet dood zou gaan aan de complicaties zoals infectie.
Er werd specialistische wondzorg op gezet, meermaals contact en pushen om er alles uit te halen.
Na het treffen van Samson in Oktober contactte ik meteen de HoofaHals chirurgen van mijn ziekenhuis om raad.
Er werd een genereus aanbod gedaan om Samson te voorzien van een gezichtsprothese, ik was blij met de boodschap maar werd tevens nerveus van de druk die ik op mijn schouders voelde.
Na het te laten bezinken, eerst moet de wond goed zijn, gingen de raderen draaien.
Ik sprak met de operateurs, de mensen van het 3D lab en de gezichtsprotheticus in mijn ziekenhuis, iedereen is erop gespitst om tot een goed eindresultaat te komen.
Ik kreeg een speciale App op mijn telefoon om 3 D filmpjes en foto’s te maken die dan uiteindelijk in een 3D mal worden gegoten.
Er komt een gipsen gezicht als mal en vanuit daar kan het gat in het gezicht worden opgevuld met een 3D geprinte prothese waarbij de gezichtsprotheticus dan nog een kunstoog gaat maken dat erin past.
Een hele logistieke operatie.
Gisteren togen we naar het ziekenhuis, ietwat gespannen of het internet wel meewerkt, ik het goed doe en de beelden daar komen waar ze moeten komen, in het 3D lab in het AVL.
Het is gelukt!!!
Ik heb voor de zekerheid 4x de procedure gedaan omdat het maar 1x goed kan...
Samson weet dat de kans er is, we houden nog een slag om de arm en het kan nog een paar maanden duren tot het klaar is.
Als het lukt dan is Samson de 1e in Africa die op afstand een prothese krijgt aangemeten, hoe mooi is dat!!
Tevens heb ik de wond goed bekeken en schoongemaakt, adviezen gegeven waarop te letten, maar, de wondzorg daar heeft goed werk geleverd!
Al met al was het een heel inspannende dag maar de berichten uit het AVL waren bemoedigend, kwalitatief heel goede beelden die gebruikt kunnen worden voor de 3D mal.
Morgen gaan we terug naar Samson, hij wilde zo graag een telefoon om met zijn ouders te kunnen bellen.
Zijn ouders wonen op 3 uur reizen en komen af en toe, Samson heeft niets anders te doen dan in bed te liggen...
Van een sponsoring heb ik een Nokia telefoon gekocht met genoeg beltegoed, wat zal hij blij zijn, tevens halen we nog wat versnaperingen en wat spullen ter afleiding voor hem, goed besteed geld met toestemming!
Mocht je mee willen helpen, weet dat het goed terecht komt.
C.Sonder
NL51RABO0337653712
O.V.V ALBINISME 2023
Be continued.
XXCarla.
Education is a Human Right.
Kijk ze eens stralen!
Beja, Monica, Nzara, Mbeju, Agnes en Thomas, variërend in de leeftijd van 7 tot 17 jaar en allemaal uit 1 familie.
Ze zijn in Januari weer naar school gegaan, Likoni school For the Visual Impared, een kostschool van het Leger des Heils in Likoni, Mombasa waar een grote groep met kinderen met Albinisme huist.
Ik ben blij dat ik een 1e deel van het schoolgeld over heb kunnen maken dankzij een aantal lieve sponsoren, bijna 700 euro(zie foto pagina).
Hoe nu verder...
Het schoolgeld is overall in Kenia enorm gestegen, ouders zijn radeloos, het lijkt erop dat scholing alleen voor de rijken is weggelegd.
Een bijstand van de overheid wordt slechts sporadisch gehonoreerd.
Dat wordt weer heel veel jam maken dit jaar, maar alleen daarmee red ik het niet.
Ons project gaat gewoon door want zoals jullie al hadden gelezen is Samson zijn oog kwijtgeraakt door kanker, er was geen geld voor het ziekenhuis.
Hij is in December geopereerd en ligt er nog steeds.
Hermien en ik hebben onze bijdrage ervoor geleverd (1100 euro), het ligt nu verder bij andere lokale well wishers.
Maybe miracles happen hoorde ik, ik heb er een zwaar hoofd in want in Kenia gaat niets zomaar!
Afgelopen Zaterdag zijn Almasi en Hamisi op bezoek geweest bij Samson in het ziekenhuis, ik had geld over gemaakt om hem en zijn familie een solarlamp te kunnen geven, goed licht en veiligheid is nu een eerste vereiste thuis bij Samson.
Er gloort wel hoop op een prothese voor Samson, met hulp van het AVL, maar dan moet eerst de wond genezen zijn en dat duurt nog wel even.
Dan is er een 3D scan nodig om de prothese custom made te maken, deze kosten(150 euro) zijn al vooruit betaald door een lieve volger en haar man, het geld ligt in een enveloppe klaar tot het zover is.
Wat ik hiermee wil zeggen is dat de cancer screening prioriteit 1 is en daar gaan wij mee door middels ons project.
Met de dermatoloog op ronde in de bush, naar de groepen, creating awareness, zonnebrandcrème, hoeden , zonnebrillen en meer en dan hopen dat zulke excessen als Samson in een vroeg stadium ontdekt wordt.
Daar gaat het geld van de Jam productie voor gebruikt worden.
Wil jij meehelpen die blije 6 op school te houden?
Alleen zo komen zij verder, leren in een veilig klimaat en hopen op een toekomst waarin zij ook mee kunnen doen.
18 Maart vertrek ik weer met Hermien, onze koffers zitten al bijna vol.
Likonischool wordt bezocht, ik ga met Beja zijn ervaring bespreken die hij heeft met de gedoneerde tablet van afgelopen Oktober.
Een tas vol met spel materialen gaan er dan mee, leuk om in het weekend de tijd mee te vullen voor de kids.
We gaan weer op dermatologische ronde met ons team, Mariakani en Samburu worden bezocht.
Kwale eye gaat een heel mooie verrassing ontvangen, evenals ons team.
Hierover kan ik pas vertellen als we er zijn, maar dat er soms Miracles gebeuren is toch echt waar!!
STAY TUNED!
XXX Carla
Mocht je willen meehelpen om schoolgeld te sparen, alle kleine beetjes helpen!
NL51RABO0337653712
t.n.v. C.Sonder
o.v.v Schoolgeld 2023.
Another New Year
Lieve vrienden,
Een nieuw jaar, en plannen zijn er alweer volop.
Plannen die een vervolg zijn op het laatste bezoek in Oktober j.l.
Wat hebben de mensen het zwaar, voedsel tekorten, maar geld voor 1 maaltijd per dag, cooking oil die je nodig hebt bij het koken, de prijzen zijn sky high, en wat doe je dan. Zeep, desinfectie middelen, zo belangrijk om hopelijk gezond te blijven.
Ik overdenk wat gedachtenspinsels en opmerkingen die er soms zomaar langskomen vanwaar dan ook.
Een druppel op de gloeiende plaat, wat je niet ziet is er niet, hier is het ook moeilijk..... soms geef ik tekst en uitleg, soms denk ik laat maar waaien, hier steek ik geen energie in.
Aan de foto's die in een apart bericht zijn geplaatst is te zien dat gerichte hulp wel zeker bijdraagt tot een beter leven.
De donaties voor Solar lampen, wat een vreugde om de foto's te zien die ik kreeg van de familie.
Ze kosten ca 40 euro en geven licht en energie middels het zonnepaneel dat erbij hoort.
De kinderen kunnen tijdens vakantie huiswerk maken en er is licht in de duisternis, oprechte vreugde heerste er, temeer omdat met het solar panel dat erbij hoort de telefoon kan worden opgeladen, tevens is het veiliger om bij licht te koken.
Ook zijn de tablets die ik mee had als donaties zo goed terecht gekomen en die kunnen hiermee ook worden opgeladen.
Beja kan nu tijdens vakantie huiswerk maken wat de school prestatie alleen maar kan verbeteren, het is ze zo gegund.
Oprecht waar en geluk voor je geld en je geeft een kind de kans om verder te komen door scholing te bieden.
Almasi kwam 2 weken geleden met een gericht verzoek.
Misschien kunnen jullie het je nog herinneren.
Tijdens het begin van de Corona crisis hebben we met velen van jullie families met Albinisme kunnen voorzien van zaden en bijbehorende artikelen om te kunnen boeren op kleine schaal.
Aardappelen, Sukuma wiki, tomaten en meer werd er verbouwd.
Bij de ene familie ging het beter dan bij de andere, mede doordat een deel water binnen het bereik heeft.
Juist voor de gezinnen die het zo goed in de vingers hebben, en hebben bewezen goed te kunnen verbouwen en de skills ervoor hebben, juist voor hen willen we weer de voedselketen versterken door hen te voorzien van nieuwe zaden, voor 25 euro voorzie je een familie die er dan maanden van kan eten als er geoogst gaat worden. De hele familie kan hiervan mee eten, dat is echt gerichte hulp!
De Wisdom stoves, er zijn er nog een paar die verstrekt moeten worden, het is mond op mond reclame, families bellen of ze ook mee mogen delen, voor 35 euro koken ze veilig en verbruiken minder brandstof zoals hout of kooltjes.
Zonnebrandcrème, hoeden en lippenbalms, zo belangrijk voor het welzijn van onze kids.
Dan bewijst maar weer hoe belangrijk het is.
Samson had geen goede toegang tot zonnebrandcrème en heeft mede hierdoor, en de felle zon op de intens witte huid vreselijke tumoren ontwikkeld.
Door middel van een deel van ons budget is hij pas geleden geopereerd, het oog moest eruit, een vreselijke wond heeft hij, geloof me maar.
Hoe het afloopt.....we pray to God, zegt Joash Matonda de dermatoloog, foto's plaats ik niet, die zijn te erg.
Hermien en ik hebben er 1100 euro aan verspijkert, scans, bloed transfusie, reisgeld, operatie, pathologie onderzoek, ziekenhuis rekening.
Onze max is bereikt in het meebetalen aan de rekening, wij willen ons project hier verder niet financieel mee belasten, dit is te groots.
Duidelijkheid hebben we gegeven, hoop blijft op genezing.......
18 Maart vertrek ik weer met Hermien, wij gaan door, reizen en verblijven op eigen kosten, sponsorgeld , daar wordt veilig mee omgesprongen.
We hebben middels de hulp van velen van jullie al zoveel moois bereikt.
Mocht je mee willen doen voor een Solarlamp, zaden pakket, screeningskamp met behulp van de Dermatoloog, schoolgeld.
Alle kleine beetjes maken het mogelijk, vele druppels laten een emmer overlopen, gelukkig maar.
De vele aangekochte engeltjes en jam, het heeft zijn nut bewezen, weer 1 kind hierdoor naar school!
Ik kan eind Januari als de Keniaanse schoolvakantie om is weer 700 euro overmaken.
#onderwijs#geeft#toekomst
Zaden#groenten#geen lege buik.
Wij willen onze groep weer laten stralen, de gedachte dat er ver weg iemand om hen geeft, zegt het voort.
Bekijk vooral ook de foto pagina ter illustratie!
Carla.
NL51RABO0337653712
t.n.v C.Sonder
o.v.v Albinisme 2023
Het leven is "soms" een feestje.
Na een relaxte dag zondag staan we maandag weer vroeg in de startblokken.
De tuinman van het complex kijkt met verbijstering naar de lading koffers die bij de trap staan, we hebbben 2 auto's geregeld om ons naar de zuidkust te laten brengen, anders past het er gewoonweg niet in.
Dennis en Morgan, onze chauffeurs weten met passen en meten de hele boel aan boord te krijgen.
Hermien gaat met alle koffers alvast naar ons 2e onderkomen en ik vertrek met Anneke en Mieneke naar de Likonischool for the Visually Impared waar ca 45 kinderen met Albinisme wonen en 100 kinderen die blind en slecht ziend zijn, het is een kostschool van het Leger des Heils, en ze gaan alleen met vakantie naar huis.
De rit naar de ferrie is voorspoedig en na een uur belanden we op de school.
Het is een hartelijke welkomst, na 3 jaar zijn Amina de waarneemster, en Elizabeth de deputy blij me weer te zien.
It took to long werd er geroepen, we missed you, happy to see you again.
De grote koffer werd weer uit de auto getakeld en naar het kantoor versleept, wat neemt een mens toch allemaal mee!
Beja, de oudste jongen, 1 van de 6 kinderen met albinisme uit het gezin, hoe zwaar kun je het hebben als ouders, komt op me af.
Wat is hij gegroeid in de 3 jaar, zowel in lengte als in zelfverzekerdheid, be welcome riep hij, glad to see.
Ik was zo verbaasd, 3 jaar geleden keek hij naar de grond en kon ik geen gesprek aanknopen, nu is hij echt vrij geworden.
Nadat alle kinderen met Albinisme uit de klassen werden gehaald begon het feestje.
Er was een mooi betonnen plateau gemaakt waar iedereen graag op de foto wilde en daarna ging de koffer open.
Alle kinderen mochten zelf een zonnebril uitzoeken en dat was een grote grabbelton, zo leuk om te zien!
Er werd gepast, foto's gemaakt hoe ze stonden, weer geruild, twijfelen of hij echt wel leuk was, weer ruilen, echt zo mooi om te zien!
Hierna kreeg iedereen een fles zonnebrandcreme, de zomervakantie begint over een maand en dan zijn ze 8 weken thuis, we waren dus mooi op tijd, ook de lippenbalms werden in dank aanvaard.
Hierna werd er gezongen, deze school heeft enkele jaren geleden met een landelijk muziek concours de 1e prijs gewonnen, de school werd toen verrast met een schoolbus, wat een feest was dat, dus wij wilden weleens horen hoe mooi ze konden zingen.
Hierna ging iedereen weer naar de klas terug en had ik nog een ontmoeting met de 6 kinderen van het gezin die ik deels ondersteun en de leiding van de school, EN de computer onderwijzer.
Ik had van tevoren al met de leiding contact gehad omdat ik een IPad en tablet gedoneerd heb gekregen van collega's uit het ziekenhuis en ik 1 van deze aan Beja wilde geven, dit werd vanuit de school toegejuicht, de computerlerares gaat hem helpen om er mee te werken, met de computer kan hij al goed omgaan dus dat komt helemaal goed.
Beja glunderde van trots, wat een cadeau, onbetaalbaar!
Wat hij nog niet weet is dat ik voor het gezin een smartphone mee heb dus dan is op internet komen als je in de bush woont een stuk makkelijker.
Tevens krijgt het gezin deze week een zonnepaneel met lamp en snoer waar allerlei verschillende devices mee kunnen worden opgeladen, het leven gaat hen een stukje makkelijker gemaakt worden.
Dan hoeft Beja tijdens de grote vakantie van 8 weken niet meer een uur naar het dorp te lopen om de school laptop op te laden maar kan hij met de tablet cq Ipad werken die door het zonnepaneel wordt opgeladen.
Het kan zijn prestaties alleen maar naar een hoger niveau brengen, de kinderen van dit gezin vonden we ca 6 jaar geleden en ze hadden nog nooit onderwijs gehad, de andere device die over blijft is een donatie voor de school.
Na nog wat cadeautjes en schoenen voor de 6 vertrokken we weer.
Voor ik in de auto kon stappen klampte Beja me nog aan, We have no pocket money zei hij, ik was stomverbaasd, ten eerste omdat hij dit zo vrij uit durfde te zeggen en ten tweede omdat ik er nog nooit van had gehoord dat dit mocht.
Ik ging navraag doen en toen bleek dat de kinderen iedere dag voor 20 cent iets in de kantine mogen kopen, zij hadden nog nooit zakgeld gekregen in al die jaren.
Gelukkig kon ik dit tot de vakantie regelen en het geld werd door de administratie in ontvangst genomen.
De kinderen mogen er iedere dag dus 20 cent halen en iets naar hun zin kopen, een klein gebaar maar een grote impact!
Toen werd het tijd om te gaan, wat een feestje was het!
Lunga Lunga was dinsdag aan de beurt voor een outreach.
Het is ver weg gelegen tegen de Tanzaniaanse grens aangeplakt, een rit van 1,5 uur waarbij we door Morgan de chauffeur van gisteren werden gereden.
Openbaar vervoer ernaar toe is geen doen, ten eerste omdat we veel materialen mee hebben en ten tweede omdat dit niet in de matatu kan en dat willen we nu ook niet meer, we zijn toch wat voorzichtig geworden en pakken eerder een tuk tuk voor de kleine ritjes of een Uber voor de langere ritten.
De rit is mooi, we passeren velden vol met mais, suiker riet stengels, de suiker fabriek waarbij mensen 's morgens vroeg in de rij staan in de hoop uitgekozen te worden voor een dag baantje.
Het leven is momenteel heel zwaar, vervoerskosten zijn verdubbeld evenals alle levens onderhoud, geld voor eten is er in deze regio gewoonweg bijna niet, de banen liggen niet voor het opschepen ofwel, ze zijn er niet!
Dan belanden we in Lunga Lunga, de route beschrijving is meer een cryptische omschrijving, 2e struik rechts, dan het 3e paadje, bij de grote boom rechtdoor, het is gokken en na 3 jaar komt niet alles me meer bekend voor .
De weg vragen is gedoemd om te mislukken want richtingsgevoel hebben Kenianen echt niet.
Maar.... we zijn aangekomen, de tam tam heeft gewerkt en er wacht ons een groep van 10 kinderen en Jong volwassenen.
Je zult denken 10 in zo'n grote regio en daar reis je 1,5 uur voor, ja dat doen we graag omdat we weten dat deze regio het het zwaarst heeft in Kenia en vaak wordt vergeten en over geslagen omdat het in een verre uithoek ligt.
Het is zo enorm heet, gort droog en arm, vele ouders met kinderen met albinisme waren er niet, het geld voor de reis is er niet en als je al bijna geen eten kunt kopen dan ga je zeker niet met je kind op pad.
We hielden in het plaatselijke schooltje van 2 klas lokalen onze bijeenkomst, Joash, de dermatoloog was ook weer present en na aankomst struinden we over allerlei geitenpaadjes naar onze groep.
Welkom werden we geheten door de onderwijzer, Emanuel, een man met hart voor de kinderen, hij gaf les in het lokaaltje ernaast.
Wij begonnen weer met ons ritueel van de brilletjes, cremes, lippenbalms en hoedjes.
Sommige ouders hadden er een lange weg voor afgelegd, te voet.
Joash de dermatoloog controleerde alle kinderen op huidafwijkingen.
Somber en soms wat apatisch kijken ze je aan, het leven is hier echt geen feestje en er heerst honger.
Ik ging op pad met Morris de optometrist van Kwale Eye Hospital en Morgan de chauffeur.
We reden naar de markt en ik kocht er flesjes limonade voor iedereen, heerlijke Mhambra's( soort luchtige oliebol) een zak met 68 stuks, en heerlijke chapati's, tevens een enorme baal mais meel, dank je wel lieve sponsor!
Terug gekomen was iedereen voorzien van alle benodigde artikelen en hadden een mooie zonnebril uitgezocht.
Er werd aangevallen op het eten en in een mum waren alle Mhambra's op, toen de chapati's rondgingen verdwenen die in menig tas, vast om thuis aan een hongerig familielid te geven.
Een voorraad brilletjes, creme en maismeel lieten we achter voor de gezinnen die alsnog aan komen waaien als het ze lukt, ook dan krijgen zij hun deel aangerijkt.
Tenslotte kreeg ieder gezin 2 kilo maismeel mee, een kilo extra want de mensen hebben het hier echt zwaar.
We bliezen er nog ballonnen op om er toch een klein feestje van te maken.
De weg terug naar Diani bespraken we deze bijeenkomst, Morgan, de chauffeur, zelf een jongeman die toen hij 5 jaar was werd verlaten door zijn ouders was onder de indruk, hij hielp ons zo goed mee.
Tja, het leven is hard maar het kan nog altijd slechter was zijn motto.
Mocht je nog willen ondersteunen, het kan nog steeds.
Assante, Carla
(NL51RABO0337653712 t.n.v. C.Sonder o.v.v Albinisme 2022)
P.S, bekijk ook de video uit Lunga Lunga als je dat leuk vind, klik dan op video!
Albinism Care 2022
Het kriebelt al weken, de koffers komen weer tevoorschijn en al die waardevolle materialen kunnen mee.
Ophtalmoscopen van de poli, bloeddrukmeters, laryngoscopen en zoveel hoedjes, zonnebrand, zonnebrillen en lippenbalms.
Dan de gedoneerde schoentjes en nog veel meer, de koffers puilen uit en ik ga op pad met 92 kilo aan bagage.
Ietwat gespannen vertrekken we, Hermien, Anneke, Mieneke en ik zondagmiddag naar Schiphol , zou het druk zijn, missen we de vlucht niet, niets van dat alles, we kunnen zo naar de balie om de bagage in te leveren.
Geïnteresseerd vraagt het personeel waar die vele koffers naartoe moeten, we zijn met 4 man en hebben 8 koffers en de nodige hand bagage, vaccinatie papieren en health formulieren worden gecheckt en we kunnen met 1 uur aan de koffie, opgelucht halen we adem, de eerste hobbel is genomen.
Vliegen doen we deze keer met Kenya Airways, de Pride of Africa, en na een goede vlucht arriveren we maandag ochtend om 6 uur in Nairobi, dan stijgt de spanning.
De bagage gaat voor hij op de band gaat eerst door een scanner en ja hoor, bijna alle koffers zijn vol gekalkt met kruizen die we niet kunnen afdekken met een vestje en dat betekend dat er vele koffers open moeten.
Ik had alles afgesloten met tyraps, een schaar was er niet dus de douanier ging met een mes aan de gang.
Omdat ik al aan voelde komen dat er gedoe zou kunnen ontstaan door alle waardevolle spullen zei ik, Be carefull, I am a surgeon, otherwise I have to stitch you.
Het zijn allemaal gedoneerde spullen voor het ziekenhuis, er ging een hand door de koffer, ik vertelde dat de zonnebrand en brilletjes voor de kinderen met albinisme waren en dit hun leven redt, toen kon ik door, gelukkig.
Alle koffers mochten door na wat gestechel, Maar, WeDID IT!
Hierna alle koffers op gammele karren en het parkeerterrein over om met de binnelandse vlucht naar Mombasa te vliegen.
Ook bij de domestic flight moest alles weer op de band, nu gelukkig zonder problemen .
Mombasa in de vroege ochtend was rustig, er wordt veel aan de wegen gewerkt zodat we comfortabel om 10.00 aankwamen in ons eerste onderkomen, een heerlijk hotel met zwembaden en uiterst warm, gastvrij en vriendelijk personeel, het zal ons aan niets ontbreken.
De doekenactie is zo'n succes geworden dat ik op voorhand al bijna 60 doeken heb kunnen laten maken, lang leve de whatsapp.
Dinsdag gingen we dan ook na eerst de bank te hebben bezocht met Margareth de doekendame aan de koffie, de tuk tuk was een uitkomst voor haar want de bestelling was zwaar!
Hierna woensdag naar Milly, de andere doekendame waar we vele andere versies konden halen, alle dames blij met de verkoop.
Het leven in Kenia is loodzwaar, er heerst een enorme armoede, die ruik, voel en zie je!
Mensen liggen als dood op straat te slapen, voedsel is bijna onbetaalbaar, tevens de kook olie, brandstof, alles is peperduur geworden.
Maismeel, het hoofdbestanddeel van de maaltijd is bijna niet meer te betalen, mensen zoeken naar eten in vuilnisbakken, bedelen erom en maaltijden worden geschrapt, echt schokkend om te zien.
In de supermarkt deed ik een rondje langs de schappen om de prijzen te bekijken, ik schrok er enorm van, zelfs voor onze begrippen is een potje honing onbetaalbaar, laat staan voor het Keniaanse inkomen dat niet veel voorsteld.
Ook in het hotel praat ik veel met het personeel, ze werken 7 dagen per week van 6.30 tot 22.00!
Geen vrije dagen, geen vakantie, I have a job zei de Ober en daar is hij enorm blij mee, de Covid heeft hier enorm toegeslagen, ook in het toerisme dat weer aantrekt gelukkig, klagen doen ze dus ook niet!
Alle dagen vriendelijk, niet gemaakt maar echt, belangstellend naar wat we doen, blij als we eind van de dag terug komen en een snelle duik in het zwembad nemen, de jongen die het zwembad verzorgd snelt toe met handdoeken en legt ons in de watten.
Dan gaan we op OUTREACH, Samburu en Mariakani op 1 dag, het is veel en ver.
Ik kreeg extra sponsorgeld van mensen om er iets speciaals mee te doen, ik hoefde niet lang na te denken en Hermien en ik besloten om een deel van ons geld te besteden aan voedsel.
Alle gezinnen die met de kinderen op outreach kwamen kregen voor ze naar huis gingen 1 kg maismeel mee en bananen, een lach op het gezicht, een kleine week eten op het bord, zo fijn!
De rit naar Samburu, de verste plek waar we begonnen, het was alsof ik 1,5 uur op een kerkbank zat maar we hadden een auto en een doel en daar ging het om.
Ook ons team van de Kwale Albinism groep was aanwezig en tevens de 2 optometristen Almasi en Morris, fijn om elkaar na 3 jaar weer fysiek te ontmoeten alhoewel ons project in die tijd gewoon doorging.
De Mobiliser, een lieve moeder met 2 albino kindjes kwam ons al tegemoet rennen, Kenianen en uitleggen waar je moet zijn en afstanden inschatten, dat is een dingetje.
Deze mobiliser kent haar hele gebied, weet wat er speelt en is het aanspreek punt voor de ouders met de Albino kindjes, zij heeft enorm haar best gedaan en we hadden een groep van 15 kindjes op haar erf.
Een ruraal gebied met lemen hutjes, scharrelende kippen en een grote groep mensen onder de enigste boom op haar plot, wat een mooie aankomst was het!
Ook Joash, de enigste dermatoloog in de verre omtrek was aanwezig, hij hield eerst een peptalk en vertelde over het gebruik van de zonnebrandcrème, de juiste kleding, hoedjes, zonnebrillen etc.
Hij bekeek alle kinderen, 15 stuks en een aantal werden behandeld met stikstof,daarna kwamen ze bij ons langs en kon het grote passen voor hoedjes en zonnebrillen beginnen.
Zo fijn dat we iedereen konden voorzien en een ruime voorraad mee hadden.
Hoedjes gemaakt door de moeder van een collega, menig gesponsord kinder zonnebrilletje, zo fijn!
Ik had een tas met schoentjes mee die ik achterliet, de mobiliser zoekt er de juiste kindjes voor uit.
Ook had ik 30 Waka Waka's mee, gesponsord door menig Libelle lezeres, Wieke, de columniste, Afrika vriendin deed een oproep op haar Faceboek pagina, wat een gulle mensen zijn er toch!
In Samburu liet ik er 10 achter, de foto's zullen tzt volgen omdat de mobiliser weet wie er het meest een nodig heeft, ik kon nu eenmaal niet iedereen er blij mee maken, zij gaat de verdeling regelen, uit het zicht, dat is het beste.
Dan taaien we na 2,5 uur af na alle moeders een kg maismeel mee te geven, ze zijn beduusd, zo onverwacht en zo fijn om te kunnen doen, er is vanavond weer wat te eten.
Dan gaan we door naar Mariakani en volgt een zelfde bijeenkomst, veel meer kinderen met de moeders en een enkele vader.
Ze zitten muisstil op de stoel en wij gaan de boel weer uitstallen voor de uitgifte.
Wederom een peptalk, er werd aandachtig geluisterd.
De mooiste brilletjes werden er uitgezocht, de kinderen konden kiezen en iedereen kreeg een tasje mee met wederom zonnebrandcrème, zonnebril, lippenbalm en een kilo maismee, gelukkig ging iedereen huiswaarts.
Ik nam nog wat filmpjes op voor de Nederlandse Albino Stichting, deze kunnen weer gebruikt worden voor PR doeleinden, ook zij zijn afhankelijk van sponsorgelden om de transport van zonnebrandcrème mogelijk te maken.
Tevens verstrekte ik in Samburu en in Mariakani een Wisdom Stove aan gezinnen.
In nagedachtenis aan onze moeder die in November overleed hebben mijn broer, schoonzus en ik bedacht om haar over gebleven geld hieraan te besteden.
Zo kunnen wij 9 gezinnen blij gaan maken door te kunnen koken met minder houtskool/ hout en veiliger, hoe mooi is dat.
Morgen door naar onze 2e plek, de zuidkust van Mombasa, hier bezoeken we de Likoni School for the Visually Impared waar een grote groep kinderen met Albinisme huist, dinsdag naar Lunga Lunga aan de Tanzaniaanse grens, een verre rit, wederom een outreach.
Be continued!
Carla.
NL51RABO0337653712, ( voor het geval je mee wilt helpen de nood te ledigen)
C.M.Sonder
Finally
Een leegte heerst er..........in mijn kasten.
Na 3 jaar is het eindelijk weer zover dat ik met Hermien kan afreizen naar Kenia, en ook Anneke de schoonzus van Hermien gaat mee met Mieneke haar zus, dat wordt een gezellige boel.
Wat duurde het lang.
Ondanks dat het project gewoon doorgang vond met vele activiteiten is het zo fijn om er weer fysiek bij te kunnen zijn.
Het zal wel weer even schakelen zijn om in de Afrika modus te komen.
De georganiseerdheid en structuur, een planning en agenda maken, lijstjes afvinken, echt ons ding , daar zijn ze in Kenia helemaal niet zo mee bezig.
De eerste zorg is om eten op het bord te krijgen en dat is een hele klus!
Want ook daar zijn de prijzen omhoog geschoten, soms verdubbeld en de brandstof is er schaars, het is roeien met de riemen die je hebt en dan is er ineens een eet moment per dag minder!
We gaan het beleven en zien hoe we de gezinnen met Albinisme tot steun kunnen zijn, zowel door middel van de zonnebrandcrème, zonnebrillen, hoedjes en lipbalms als misschien het verstrekken van levensmiddelen, de ervaring zal het uitwijzen.
Dan de vele Waka Waka's , zo'n 30 stuks! die belangeloos zijn geschonken door de volgers van Wieke Biesheuvel, Libelle columniste, Afrika vriendin, zij deed voor mij een oproep onder haar volgers.
Ik hielp hen weer met spullen voor het ziekenhuis in Zambia.
Wat is het toch geweldig om elkaar zo te kunnen helpen en fijn dat velen hun steentje bijdragen, licht in de donkere hut, veiligheid voor alles.
Maar goed, de kasten zijn leeg en wat een verrassingen komen er dan tevoorschijn als je na 3 jaar niet meer weet wat een rijkdom er achter de deuren lag te wachten.
Samburu, Mariakani en Lunga Lunga zijn de regio's die we middels een outreach gaan bezoeken om zo vele kinderen/ Jong volwassenen met Albinisme te voorzien van hun levens behoeften, het belang in laten zien om goed te smeren met de o zo nodige zonnebrandcrème, hun huid heeft het zwaar te verduren in de hete zon.
Ook de Likonischool for the Visually Impared van het Leger des Heils, waar ca 40 kinderen met Albinisme op kostschool zitten wordt bezocht, evenals Kwale Eye Hospital.
De mensen met Albinisme zien ook allemaal slecht zodat zij regelmatig een eye check up nodig hebben.
We verblijven 1 week boven Mombasa en verkassen dan 1 week later naar Diani om vanuit daar onze groepen te bezoeken.
Ik verklap nog niet alles maar er staan wat mooie verrassingen te wachten waar menig mens daar blij van wordt.
Waar ik blij van werd dat na oeverloos mailen met Kenyan Airways de mededeling kwam dat we 46 kilo per persoon mee mogen nemen, een heel fijne boodschap.
En gelukkig maar, want er zijn al 50 Kikoyo doeken besteld en gemaakt die mee terug gaan, je kunt ze nog bestellen, vrolijke kleuren, uniek in zijn soort.
Margareth de doeken verkoopster is enorm blij met deze bestelling, zie de foto pagina.
De eerste horde is Schiphol, wish me luck , zondag de 9e, duimen!
Wordt vervolgt.....
Assante, Carla
C.Sonder
NL51RABO0337653712
( Voor wie wil helpen de kids op school te houden, of gezinnen van maismeel te voorzien)
Schoolgeld in gevaar.
Beste familie, vrienden en collega's,
Zoals jullie weten verblijven er nu sinds een paar jaar 4 kinderen met Albinisme uit mijn project op de Likoni School for the Visually Impared in Mombasa, Kenia.
Dit is een school van het Leger des Heils en deze school is gespecialiserd in onderwijs aan blinden en slecht zienden.
De kinderen met Albinisme zien allemaal heel slecht, een nare bijkomstigheid als je behept bent met Albinisme.
Dit gezin, bestaande uit 6 kinderen met Albinisme , komend uit een erg arm gezin, wordt geholpen door 4 van hen op de school te laten verblijven middels onze sponsorgelden die we genereren door middel van de jam verkoop, Keniaanse doeken verkoop en andere individuele sponsoring.
De andere 2 , broertje en zusje, zitten pas een half jaar op deze school en worden schijnbaar gelukkig door anderen gesponsord.
Het schoolgeld is na de corona pandemie en door de enorme inflatie en het slecht verkrijgen van voedselvoorziening erg gestegen, Ik werd hier 2 weken geleden mee geconfronteerd.
Ter indicatie, 1 kind een jaar op kostschool is ca 500 euro, een hoop geld dat de ouders nimmer kunnen bekostigen.
Het schooljaar bestaat uit 3 terms, per term betaal ik ca 160 euro per kind, afhankelijk van het aantal weken school.
Deze kosten bestaan uit kaal schoolgeld en een bijdrage in medische verzekering en bijdrage voor de schoolbus waardoor ze activiteiten kunnen organiseren in de weekenden zoals sport en muziek activiteiten waar de school gelukkig erg actief in is.
Ik laat dan de reiskosten om tijdens vakantie naar huis te kunnen en weer terug, het school uniform, schoenen en lesmateriaal dan buiten beschouwing.
Anton , de man van Hermien plukt zich een slag in de rondte om ons van biologisch en onbespoten fruit te voorzien waar wij dan weer de lekkerste jammetjes van maken voor de verkoop.
De jam prijs ophogen doen we liever niet, het moet wel een leuke prijs blijven om te kunnen blijven verkopen.
Zoals het er nu uitziet kan ik dus nog 1 van de 4 kinderen het komende schooljaar dat in Januari start voorzien in schoolgeld, waardoor de andere 3 weer naar huis moeten.
Dat is zuur maar ik begrijp volkomen dat in deze tijd iedereen op de centjes moet letten en daardoor de sponsorgelden terug lopen.
Mensen pushen en voelen dat je bedelt voor sponsorgeld is al helemaal wat we niet willen!!
Een groot deel van het sponsorgeld gebruiken we juist graag om onze grote doelgroep met bijna 4oo kinderen met Albinisme te kunnen voorzien van medical camps met de dermatoloog, zonnebrillen, zonnebrandcreme, hoedjes en wat er verder nodig is.
Wat is wijsheid.....
Ik kreeg van iemand de suggestie om eens na te denken om een voorstel te doen in de vorm van b.v een kleine maandelijkse automatisch bijdrage voor het schoolgeld zodat we het jam geld voor de grotere doelgroep kunnen benutten.
Ik hoop dat jullie begrijpen dat ik het lastig vind om aan te kaarten maar ik doe het hierbij toch.
C.Sonder
NL51RABO0337653712
t.n.v schoolgeld Albino kids.
Wellicht hebben jullie nog ideeën.
#EDUCATION#IS#A#HUMAN#RIGHT#
Carla.
Wisdom/Richdom
The day started early morning today, my son helped me to carry the Wisdom stoves to the bus terminus.
Zo'n bericht is ook een goed begin van mijn dag!
Almasi, onze steun en toeverlaat, de penningmeester/ optometrist/ mentor voor ons jonge team, wat doet hij al niet.
Er stond een medical oogkamp op de agenda vandaag, ver weg in Samburu land.
Het busje van de oogkliniek moest toch rijden en dan sla je 2 vliegen in 1 klap!
De Wisdom stoves, weten jullie het nog?
Koken op een metalen onderstel dat je kunt reguleren alsof je een houtkachel aansteekt.
Veel veiliger dan de open vuren, minder brandstof nodig, dus ook voordeliger in gebruik, het geeft geen schadelijke dampen af en is dus gezonder voor de longen omdat er ook binnen mee kan worden gekookt, en.. het kookproces wordt sterk verkort .
Waar eerst het rundvlees een halve dag moest sudderen, is het nu in een uurtje gedaan.
Alleen maar voordelen!
Een stuk gemak en geluk voor vele gezinnen en dat voor 40 euro incl transport vanuit Nairobi.
Na mijn vorige blog waren er veel reacties op dit mooie initiatief.
Het gevolg is dat de eerste 15 Wisdom stoves konden worden besteld in Nairobi, de enige plek in Kenia waar dit mooie apparaat vandaan kan worden gehaald.
We hadden ons team ( 8 leden) er al mee verblijdt zodat zij de proef op de som konden nemen en er ervaring mee op konden doen.
Onze teamleden waren razend enthousiast, zij moeten dan ook de gezinnen kunnen instrueren dus het was van groot belang dat zij goed konden testen.
Ik had bij het team de vraag neergelegd om een lijst met families samen te stellen die in aanmerking zouden komen.
Gezinnen waar in ieder geval 1 kind/ jongere met Albinisme van uit maakt, gezinnen die het zwaar hebben, geen werk of dagloner, maar ook mensen met een visie en die een goede invloed hebben op de medebewoners in hun gebied.
De dorps oudsten in de betreffende gebieden werden ingelicht, om zo jalouzie en roddelpraat te voorkomen.
Samburuland, Lunga Lunga( grenzend aan Tanzania), Mariakani, Mbegani, Golini, Kwale en Kinango, dat zijn de gebieden waar de stoves werden uitgedeeld onder de gezinnen.
En of de gezinnen blij waren! Moeders deden een blije rondedans en zongen er liederen bij in hun eigen stamtaal.
Dit geeft een enorme drive om zo terug te horen en de mooie foto's te zien.
In de afgelopen weekenden ratelde de Whatsapp onophoudelijk, mooie berichten en foto's kwamen er binnen.
Het team moet dit ook voornamelijk in het weekend doen omdat er door de weeks gewerkt moet worden en de dagen lang zijn in verband met de afstanden die moeten worden afgelegd per openbaar vervoer.
Na de eerste 8 test Stoves kwam de partij van 15 Wisdom stoves aan in Kwale, aan de rand van de weg.
Almasi had een TUKTUK geregeld waarin de dozen over werden geladen om naar zijn lemen hut te worden gebracht.
Hier werd de boel opgeslagen om later te verdelen.
Van een geldbedrag dat nog stond zijn er kinder zonnebrillen aangeschaft om ook die mee te nemen met de uitgifte van de Stoves, evenals zonnebrandcrème en sanitary pads die Hermien had laten maken.
Samburu, the place to be, een soort gebied van alleen maar rode aarde, bloedheet en gortdroog, ze snakken naar een flinke bui regen die maar niet komt.
Mama Mdzomba, onze mobiliser ter plekke, wat moeten we zonder haar!
Bij een eerder bezoek heeft ze al een Waka Waka gekregen, een zonne paneeltje om de telefoon op te kunnen laden en wat licht in de duisternis te verschaffen.
Ook zij heeft 2 kleintjes met Albinisme en zet zich enorm voor ons in, in haar leef omgeving Samburu.
Ze wachtte Almasi op en had al wat ouders met Albino kids verzameld, een hummeltje van 3 maanden, de moeder had het zo zwaar, het zal je maar gebeuren, de First born en dan blijkt het een wit kindje te zijn.
Almasi had ook nog eens 100 tubes zonnebrandcrème mee genomen, een heel grote partij die in Februari via Tanzania is aangekomen en overal verder verdeeld wordt.
Haar hut is een soort opslagplek voor die onmisbare items en zo kan zij de mensen met Albinisme in de wijde omtrek voorzien van de o zo benodigde crème en een zonnebril.
Dan Lunga Lunga district, een verre reis , het ligt tegen Tanzania aangeleund.
Hamisi en Joseph bezochten dit gebied vorige week zaterdag.
Er werd van het Wisdom Stove budget een taxi geregeld, 7 grote dozen in de Matatu past gewoonweg niet, de brandstof is heel duur en zeer schaars!
Voor 50 Euro hadden ze de hele dag een auto met chauffeur mee.
Hamisi en Joseph zijn wegens hun Albinisme ook slechtziend en kunnen dan ook niet reizen in het donker, vandaar deze move.
7 gezinnen waren er geselecteerd en op 1 plek verzamelde iedereen zich.
Er werd uitgebreid getest met de Stoves, eieren werden er gekookt, thee gemaakt.
Er werd getest met stukjes hout en met kooltjes, al naar gelang de mensen in hun bezit hebben.
Houtsprokkelen wordt hier dus nog lustig gedaan want wat je niet hoeft te kopen.......
Een en al enthousiasme en onder de boom werden er allerlei ideeën uitgewisseld , zo mooi om te zien.
Alle Stoves zijn nu uitgereikt, we houden even een adempauze en dan gaan we op naar de 2e ronde.
Mocht je denken, ja, ik doe ook mee met dit mooie initiatief, het kan!
We zijn blij met alle bijdragen!
PEOPLE WILL FORGET WHAT YOU SAID
PEOPLE WILL FORGET WHAT YOU DID
PEOPLE WILL NEVER FORGET HOW YOU MADE THEM FEEL
Voor het geval je mee wilt doen
NL51RABO0337653712
t.n.v C.Sonder
o.v.v Wisdom Stoves
Neem vooral ook een kijkje op de begeleidende foto pagina voor de mooie foto's.
Hier staat ook een screenshot van het geld dat ik overmaakte voor de Stoves, 600 Euro, ik wil de donaties graag kunnen verantwoorden.
Assante!namens de families en het team.
Almasi, Hamisi, Morris,Joseph, Lydia, Christine, Joash, Suleiman.
Dank Carla.